کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟

رمزارزها

رمزارز چیست؟

تا چند سال پیش کمتر کسی واژه رمز ارز را شنیده بود. اما با به وجود آمدن بیت کوین و شیوه ی نوین انتقال پول، واژه کریپتوکارنسی یا رمز ارز نیز وارد ادبیات نقل و انتقالات مالی شد. اما مفهوم رمز ارز دقیقا به چه چیزی اشاره می کند؟ با رمز ارزها چه کاری می توان انجام داد؟ اصلا چرا باید از رمز ارزها استفاده کرد؟ همه این ها سوالات مهمی هستند که در ذهن مخاطبان بدون پاسخ مانده اند. در این مقاله می خواهیم به تمامی این سوالات پاسخ دهیم. در ادامه همراه نوبیتکس باشید.

ارز دیجیتال، پایه رمزارزها

پیش از اینکه با واژه رمزارز آشنا شویم، باید مفهوم ارز دیجیتال را به خوبی درک کنیم. ارز دیجیتال یا ارز مجازی به پولی گفته می شود که فقط به صورت دیجیتال در دسترس کاربران قرار دارد. این ارزها به هیچ وجه ماهیت فیزیکی ندارند. این ارزها بر بستر اینترنت ایجاد شده اند. با ارز دیجیتال می توان مثل پول اقدام به خرید و فروش، سرمایه گذاری یا هر معامله ی مالی دیگری کرد. ارزهای دیجیتال را می توان به دو دسته کنترل شده یا کنترل نشده تقسیم کرد. در ارز دیجیتال کنترل شده، ارز توسط صادر کنندگان و توسعه دهندگان خصوصی توزیع و کنترل می شود. اما در ارز دیجیتال کنترل نشده هیچ کس نمی تواند ارز را به صورت متمرکز تحت کنترل داشته باشد.

رمزارز، پولی که به هیچ وجه نمی توان آن را جعل کرد

رمزارز ترجمه فارسی کلمه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) است. این کلمه از دو واژه کریپتو (Crypto) به معنی رمزنگاری و کارنسی (Currency) به معنی ارز تشکیل شده است. در فارسی به کریپتو کارنسی، ارز رمز پایه یا ارز رمز نگاری شده هم می گویند. رمز ارز نوعی از ارز دیجیتال است که در ساختار آن از علم رمزنگاری برای امنیت شبکه و معاملات استفاده شده است. به دلایل مختلفی همچون ساختار شبکه و لایه های مختلف امنیتی، امکان جعل رمز ارز تقریبا نزدیک به صفر است. کریپتوکارنسی ها را می توان به دو دسته کوین و توکن تقسیم کرد:

کوین ها ، رمز ارزهایی هستند که از شبکه بلاکچین اختصاصی استفاده می کنند. برای مثال زمانی که اقدام به خرید بیت کوین می کنید، در حقیقت تمام فرآیند نقل و انتقال بر روی شبکه مخصوص این رمز ارز اتفاق می افتد. اما توکن ها، بلاکچین اختصاصی ندارند و از شبکه سایر کوین ها استفاده می کنند. برای مثال توکن های ERC20، رمزارزهایی هستند که توسط اشخاص حقیقی و حقوقی ساخته می شوند و بر روی شبکه اتریوم جا به جا می شوند.

تاریخچه رمز ارز، از جنگ جهانی تا تسخیر بازارهای مالی

اگر بخواهیم نگاهی به تاریخچه شکل گیری رمز ارزها داشته باشیم، باید به جنگ جهانی دوم برگردیم. در جنگ جهانی دوم کشورهای مختلف از علم رمزنگاری برای تبادل اطلاعات بین نیروهای خود استفاده می کردند. چند سال بعد دانشمندی به نام David Chaum ایده رمز ارز را مطرح کرد. البته اوج شکوفایی و شناخت رمزارزها را باید در عرضه و ارائه بیت کوین دانست. چراکه بیت کوینبه عنوان اولین رمزارز شناخته شده است که تمام فرضیات انتقال پول به صورت دیجیتال و بدون هیچ واسطه ای را عملی کرد، بیت کوین اولین ارز دیجیتال که مشکل قابل کپی بودن فایل های دیجیتالی و یا به اصطلاح دابل اسپندینگ را حل کرد.

۴ ویژگی مهم رمز ارزها، پولی که از آینده خبر می دهد

در سال های اخیر استفاده از تراکنش های دیجیتال رشد چشم گیری داشته است. به نظر می رسد در آینده هم، بازار کریپتوکارنسی توجهات بیشتری را نسبت به خود جلب کند. اولین تفاوت رمز ارز با پولی عادی، ماهیت آن است. در رمز ارز ما با تعدادی عدد که یک کد رمزنگاری شده را تشکیل می دهند، سر و کار داریم. این رمز نگاری امنیت انتقال پول را بیشتر می کند. از طرف دیگر رمز ارز هیچ پشتوانه فیزیکی ندارد. البته باید بر این نکته تاکید کنیم که پول های عادی نیز بدون پشتوانه هستند. آنچه که باعث بقای کریپتوکارنسی می شود، اعتماد اعضای شبکه به یکدیگر و همکاری دائمی آن ها است. سومین ویژگی رمز ارزها، بدون واسطه بودن آن ها است. برای نقل و انتقال ارز دیجیتال به هیچ بانکی نیاز نداریم. این مورد خصوصا وقتی که پای امنیت اطلاعات در میان باشد، اهمیت زیادی دارد. چهارمین ویژگی برگشت ناپذیری رمز ارزها است. در حقیقت زمانی که پای واسطه ای هم در میان نباشد، نمی توان ارز انتقال داده شده را بازگرداند.

چرا کریپتوکارنسی ها بین مردم محبوب شده است؟

با توجه به ویژگی های مهم رمز ارزها که در بالا به آن اشاره کردیم، می توان گفت امنیت و سرعت بالای نقل و انتقال پول یکی از اصلی ترین دلایل محبوبیت رمز ارزها بین مردم است. در حقیقت با توجه به ماهیت رمز ارزها هیچ واسطه ای میان تبادلات کاربران وجود ندارد. به این ترتیب کسی نمی تواند پول های یک شخص را تصرف کند. از طرف دیگر به دلیل حذف واسطه ها، هزینه کارمزد نیز به مردم تحمیل نمی شود.

همچنین رمز ارزها از ایجاد تورم جلوگیری می کنند. برای مثال ساختار شبکه بیت کوین به گونه ای طراحی شده است که تنها ۲۱ میلیون بیت کوین توسط ماینرها تولید خواهد شد، به این معنی که در ادامه همین تعداد محدود در شبکه چرخش خواهند داشت و هیچ بیت کوین جدیدی منتشر نمی شود، دقیقا بر عکس مسئله ای که در چاپ پول باعث ایجاد تورم می شود، گذاشتن محدودیت در تولید رمزارز یکی از مزایای برجسته ی این حوزه به حساب می آید. از طرف دیگر به دلیل دسترسی راحت و بدون واسطه همه افراد می توانند از آن استفاده کنند. این مساله خصوصا دست کسب و کارها و افراد را برای گسترس تجارت شان باز تر می کند.

رمز ارزها چگونه تولید می شوند؟

مبنای وجود و تولید رمزارزها، علم ریاضی و کامیپوتر است. رمزارز ها شامل یک رشته کد هستند که بر روی یک دفتر عمومی ثبت می شوند. این دفتر عمومی همان بلاک چین است. در این دفتر عمومی تمامی سوابق نقل و انتقال تراکنش ها از روز اول وجود دارد. کسانی که موفق به تولید رمزارز شوند، ماینر نام دارند. به فرآیند تولید رمز ارز نیز ماینینگ می گویند. برای تولید رمز ارز نیاز به حل محاسبات بسیار پیچیده و دشوار ریاضی است. در هر بار نقل و انتقال، سابقه تراکنش در شبکه ثبت می شود. البته پای هیچ گونه اطلاعات هویتی در میان نیست اما تمام شبکه می داند که X کوین در شبکه جا به جا شده است.

ماینرها، تاییدکنندگان نقل و انتقال در شبکه

ماینرها برای استخراج رمزارزها-در روش الگوریتم اثبات کار- از سخت افزارهای پیشرفته با پردازشگرهای قوی استفاده می کنند. یکی از وظایف ماینرها تایید نقل و انتقال کوین در شبکه است. در حقیقت تا زمانی که ماینر نقل و انتقال پول را تایید نکند، هیچ کوینی جا به جا نمی شود. ماینرها درخواست مبادله را دریافت می کنند، آن را تایید می کنند و سپس در دفتر کل ثبت می کنند. همه این فرآیند ها نیاز به رمزنگاری دارد. در حقیقت کامیپوترها همیشه بخشی از توان خود را برای انتقال رمز ارزها می گذارند.

از آن جا که ماینرها با تایید و انجام تراکنش ها امنیت شبکه را تامین می کنند، کارمزد تراکنش ها علاوه بر جایزه ی استخراج هر بلوک – به عنوان درآمد و انگیزه ای برای ادامه فعالیت شان- به آن ها تعلق می گیرد.

رمز ارز را در کجا نگهداری می کنند؟

رمز ارزها را در یک کیف دیجیتالی می توان نگهداری کرد. البته این کیف هم صرفا چند عدد است که نشان می دهد شما مالک آن کیف هستید. در یک کیف می توان هر نوع ارز دیجیتالی را نگه داشت. به این ترتیب امکان نقل و انتقال یا خرید کالا نیز با رمز ارزها وجود دارد.

هر ارز دیجیتالی، رمز ارز نیست

در این مقاله سعی کردیم به سوالات مختفی که درباره ماهیت و چیستی رمز ارز وجود دارد، پاسخ دهیم. در انتهای مقاله لازم است بر یک نکته مهم تاکید کنیم. هر ارز دیجیتالی را نمی توان یک رمز ارز به حساب آورد. در حقیقت هر کسی می تواند یک ارز دیجتیال به بازار عرضه کند و آن را کنترل کند. اما ماهیت رمز ارزها در غیر متمرکز بودن آن است. رمز ارزها تحت کنترل هیچ دولت یا سازمانی نیستند و هیچ کس نمی تواند اطلاعات آن را دستکاری کند.

دارایی‌های دیجیتال،کریپتوکارنسی و توکن‌ها

مکان شما: خانه 1 / وبلاگ ققنوس 2 / محصولات 3 / بازار غیر متمرکز 4 / دارایی‌های دیجیتال،کریپتوکارنسی و توکن‌ها.

همانطور که صنعت بلاک‌چین به رشد خود ادامه می‌دهد، تنوع دارایی‌های دیجیتال هم مطابق با نیازهای چند وجهی مشارکت کنندگان در اکوسیستم گسترش پیدا می‌کنند.

دارایی‌ دیجیتال،کریپتوکارنسی و توکن‌ها

ممکن است برای بعضی از شما که به تازگی مطالعه مفاهیم و ادبیات بلاکچین را آغاز کرده‌اید، بعضی مفاهیم این حوزه معانی مشابه یا حتی یکسانی داشته باشند. حتی در بعضی اخبار و منابع نوشتاری و گفتاری ممکن است مشاهده کنیم که برخی از این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگرچه نمی‌شود منکر هم خانواده بودن و تداخل‌های مفهومی بعضی از این مفاهیم و واژه‌ها شد، اما تفاوت‌های عمده‌ای هم میان این‌ها وجود دارد که توجه به آن‌ها در شناخت دقیق‌تر دنیای بلاکچین لازم و ضروری است. در این مقاله کارکردها و مفاهیم سه واژه پرکاربرد در ادبیات بلاکچین یعنی دارایی دیجیتال ،رمز ارز و توکن را برای نمونه و به عنوان یک مثلث مفهومی مرور کرده‌ایم.

دارایی دیجیتال چیست؟

دارایی دیجیتال یک دارایی غیر مشهود است که در قالب دیجیتال ایجاد، معامله و ذخیره می‌شود. در زمینه بلاک چین، دارایی‌های دیجیتال شامل رمزارزها و توکن‌ها هستند. اما بزرگترین تفاوت بین رمز ارزها و توکن ها هم این است که ارزهای رمزپایه دارای بلاک‌چین‌های خاص خود هستند، در حالی که توکن های رمزنگاری بر روی یک بلاک چین موجود ساخته می‌شوند.

در واقع رمزارزها و توکن‌ها زیرمجموعه‌های منحصربه‌فردی از دارایی‌ دیجیتال هستند که از رمزنگاری استفاده می‌کنند، یک تکنیک رمزگذاری پیشرفته که با از بین بردن احتمال جعل یا هزینه مضاعف، صحت دارایی‌های رمزنگاری را تضمین می‌کند. تفاوت کلیدی بین این دو دسته از دارایی‌های دیجیتال این است که رمز ارزها اصطلاحاً «دارایی بومی» یک بلاک چین هستند. در حالی که توکن ها به عنوان بخشی از یک پلتفرم ایجاد می‌شوند که بر روی یک بلاک چین موجود ساخته شده است.

رمزارز چیست؟

رمزارز از جمله دارایی‌های یک شبکه بلاک چین است که می‌تواند معامله شود، یا به عنوان وسیله مبادله و در نهایت به عنوان ذخیره ارزش مورد استفاده قرار گیرد. یک رمز ارز مستقیماً توسط پروتکل بلاک چینی که روی آن اجرا می‌شود صادر می‌شود. به همین دلیل است که اغلب به عنوان ارز اصلی بلاک چین شناخته می‌شود. در بسیاری از موارد، رمزارزها نه تنها برای پرداخت هزینه تراکنش در شبکه، بلکه برای تشویق کاربران به حفظ امنیت شبکه ارز دیجیتال نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

رمز ارزها معمولاً چنین ویژگی‌هایی را از خود نشان می‌دهند:

• غیرمتمرکز هستند، یا حداقل به یک مرجع صادرکننده مرکزی اتکا ندارند.
• حتماً مبتنی بر یک بلاک چین یا دیگر فناوری‌های دفتر کل توزیع شده (DLT) هستند که به کاربران اجازه می‌دهد قوانین سیستم را به صورت خودکار اجرا کنند.
• از رمزنگاری برای ایمن سازی ساختار و سیستم شبکه زیربنایی استفاده می‌کنند.

توکن چیست؟

توکن‌ها بسیار شبیه به رمزارزها عمل می‌کنند، به این معنا که آن‌ها نوعی ارز هستند که در یک بلاک چین وجود دارند و می‌توانند از یک حساب به حساب دیگر منتقل شوند. با این حال، برخلاف ارزهای دیجیتال، رفتار آن‌ها در خود نرم‌افزار بلاک چین تعبیه نشده است. در عوض، رفتار آن‌ها با پیاده سازی در قراردادهای هوشمند شکل می‌گیرد. این قراردادهای هوشمند واحدهای توکن منتقل شده بین حساب‌ها را محاسبه می‌کند.

توکن‌ها در حقیقت واحدهای ارزشی هستند که سازمان‌ها یا پروژه‌های مبتنی بر بلاک چین در شبکه‌های بلاک چین موجود توسعه می‌دهند. با وجود این که توکن ها سازگاری عمیقی با ارزهای رمزنگاری شده آن شبکه دارند، اما در واقع در دسته کاملاً متفاوتی از مفهوم دارایی دیجیتال قرار می‌گیرند.

تفاوت‌ها از کجا می‌آیند؟

همانطور که قبلاً اشاره شد، رمزارزها از جمله دارایی‌های اصلی یک پروتکل بلاک چین خاص هستند، در حالی که توکن ها توسط پلتفرم‌هایی ایجاد می‌شوند که بر روی آن بلاک چین ها ساخته می‌شوند. به عنوان مثال، توکن بومی بلاک چین اتریوم اتر (ETH) است، با این حال توکن های مختلف دیگری نیز وجود دارند که از بلاک چین اتریوم نیز استفاده می‌کنند.

در نهایت باز هم ممکن است از دیدگاه کاربران چنین مفاهیمی تا اندازه زیادی یکسان به نظر برسد، اما در حقیقت، ویژگی‌های فنی هر یک از این‌ها است که تفاوت‌های میان این مفاهیم را معنی می‌کنند.

در پایان باید اشاره کرد؛ همانطور که صنعت بلاک چین به رشد خود ادامه می‌دهد، تنوع در دارایی دیجیتال هم مطابق با نیازهای چند وجهی مشارکت کنندگان در اکوسیستم، از شرکای سازمانی گرفته تا کاربران فردی هم گسترش پیدا می‌کنند. در هر حال با توجه به اینکه ایجاد دارایی‌های جدید در دنیای دیجیتال نسبت به قلمرو فیزیکی محدودتر است، انتظار می‌رود این دارایی‌های دیجیتالی نحوه عملکرد، تعامل و تولید ارزش صنایع بی‌شماری را بهبود ببخشد و در نتیجه مجموعه وسیعی از امکانات اجتماعی و اقتصادی جدید را ممکن ‌سازد.

ارز دیجیتال چیست ؟ هر آنچه باید درباره کریپتوکارنسی بدانید

حتما کلماتی مانند ارز دیجیتال، ارز مجازی، رمز ارز، ارز رمزپایه و یا حتی رمزینه پول را شنیده اید. در ابتدا باید بگوییم تمام این کلمات برگردان انگلیسی یک کلمه است و یک مفهوم را می‌رساند که آن همان کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) است. پس در ادامه با مواجه شدن با هریک از این کلمات مطمئن باشید که راجع به یک مفهوم صحبت می‌شود.

در مقاله پیش رو به زبان ساده مفهوم کریپتوکارنسی و ارز دیجیتال و عبارات ابتدایی که در این حوزه استفاده می‌شود را توضیح خواهیم داد.

ارز دیجیتال چیست ؟

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو واژه Crypto به معنی رمزنگاری و Currency به معنی ارز تشکیل شده است که با این اوصاف می‌توان گفت واژه “رمز ارز” بهترین برگردان برای آن است.

کریپتوکارنسی‌ها در حقیقت پول اینترنتی یا آنلاین هستند که با استفاده از تکنولوژی کریپتوگرافی (رمزنگاری) رمزگذاری می‌شوند و تمام ویژگی‌های پول‌های رایج را بجز ماهیت فیزیکی دارا هستند.

می‌توان آنها را با ارزهای دیگر مبادله کرد، با آنها تراکنش‌هایی که با پول معمولی از طریق بانک‌ها انجام می‌دهید را انجام دهید، خرید آنلاین و بسیاری موارد دیگر انجام دهید.

به معنی ساده‌تر، ارز دیجیتال یا رمز ارز در واقع یک ارز مجازی است که به عنوان وسیله‌‌ای برای مبادله، طراحی شده است و از رمزنگاری برای ایمن‌سازی و تأیید تراکنش‌های آن استفاده می‌کند. رمز ارز یک ارز استاندارد است که برای پرداخت و یا دریافت در بلاک چین استفاده می‌شود.

البته روش استفاده از آنها کمی متفاوت است و رویه‌های مختص به خود را دارند. تمامی تراکنش‌ها که با ارز دیجیتال انجام شود روی یک شبکه پایگاه داده غیر متمرکز به نام بلاک چین ذخیره می‌شود. اما اولین ارز دیجیتال چیست ؟ اولین ارز دیجیتال به این سبک، بیت کوین بود که در سال ۲۰۰۸ به جهان معرفی شد. بعد از ترویج و رشد انفجاری بازار ارزهای دیجیتال در این چند سال تعداد آنها در تاریخ ۱۲ آذر ۹۹ به ۷۸۰۰ ارز رسیده است.

داستان تولد ارزهای دیجیتال

عده اندکی از افراد از پیدایش انواع ارز دیجیتال اطلاع دارند. این پدیده، در واقع به عنوان اختراعی در کنار یک اختراع دیگر، پا به دنیای ارزها گذاشت. بیت‌کوین، معروف ترین ارز دیجیتالی است که خالق آن، فردی ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو است.

هویت این فرد کاملا مشخص نیست و فرضیه‌هایی وجود دارد که شاید این فرد، نامی جعلی برای گروهی از افراد باشد که اقدام به تولید و طراحی نخستین ارز دیجیتال یعنی بیت‌کوین کرده‌اند که نخستین و مهم‌ترین پول دیجیتال است و از سایر انواع این ارز بیشتر در معرض قضاوت و تحلیل قرار می‌گیرد.

به عبارت دقیق‌تر، در دنیای دیجیتال به بیت‌کوین توجه زیادی می‌شود. این ارز، قیمت‌ ارزهای دیگر را تعیین می‌کند و روی مسیری که ارزهای دیگر دیجیتالی طی می‌کنند، اثرات فوق‌العاده‌ای دارد.

قبل از اینکه ایده طراحی و تولید اسکناس‌های دیجیتالی به عرصه ظهور برسد، بیت‌کوین به عنوان ارزی به بازار عرضه شد که برای معامله و انجام تراکنش‌های مختلف با آن، هیچ واسطه‌ای میان دریافت‌کننده و گیرنده وجود نداشت.

در واقع، ارز دیجیتال بیت کوین در بستری کاملا غیرمتمرکز، امکان معامله میان دو فرد را بدون نیاز به بانک‌ها و موسسات فراهم می‌کند. در واقع، بیت کوین و شیوه جذاب تراکنش با آن، قبل از اینکه ایده پول دیجیتالی به منصه ظهور برسد، پا به دنیا گذاشت.

ارز دیجیتال چگونه کار می‌کند؟

همان‌طور که عنوان شد، بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال دیگر به عنوان اختراعی جانبی در حین کار کردن روی پروژه پول دیجیتالی به وجود آمدند. این پروژه به دنبال تولید روشی بود که طی آن در بسترهای دیجیتالی، امکان تبادل و تراکنش مالی مقدور شود اما این سیستم، سیستمی متمرکز بود.

در‌حالی‌که بیت‌کوین و انواع ارز دیجیتال در بستری کاملا غیرمتمرکز قابل‌استفاده هستند و این دستاوردی تصادفی است که در طی کار کردن روی تولید پول دیجیتالی به دنیا معرفی شد.

از مزایای سیستم و شبکه غیرمتمرکز می‌توان به این موضوع اشاره کرد که تمام تراکنش‌ها در بستر بلاک‌چین و شبکه‌ای که ارزهای دیجیتال در آن رد و بدل می‌شوند مانند یک دفتر کل حسابداری بسیار بزرگ است. در این دفتر کل بزرگ، تمام تراکنش‌هایی که از سوی کاربران صورت می‌گیرد، کاملا در شبکه ثبت می‌شود و همه از آن خبر دارند.

در این صورت، امکان ایجاد تغییر در اطلاعات ثبت‌شده در سیستم و دستکاری آنها وجود نخواهد داشت. هر تراکنش جدیدی که قرار است در سیستم به ثبت برسد باید مورد تایید تمام کاربرانی باشد که در شبکه بلاک چین و شبکه‌های مشابه آن با عنوان گره شناخته می‌شوند.

ارزهای دیجیتال چگونه تولید و استخراج می‌شوند؟

انواع ارزهای دیجیتال از طریق استخراج کردن از سوی کارشناسانی تولید می‌شوند که آنها را با روش‌هایی پیچیده و رایانه‌هایی مجهز، تولید یا به عبارت بهتر استخراج می‌کنند.

در مسیر استخراج ارز دیجیتال، چیزی به نام هَش وجود دارد. هَش، در واقع نوعی مکانیزم است که هر بلوک اطلاعاتی در شبکه بلاک چین را به بلوک قبلی خود مرتبط می‌کند.

استخراج‌کنندگان ارزهای دیجیتالی با تولید هر بلوک و اضافه کردن آن به بلاک‌چین، کار خود را پیش می‌برند. برای اینکه بتوان، ارزهای دیجیتال را استخراج کرد نیاز به رایانه‌های پیشرفته وجود دارد. ضمن اینکه این فرایند، برق بسیار زیادی هم مصرف می‌کند.

مصرف برق زیادی که در حین استخراج ارزهای دیجیتال به کار گرفته می‌شود، باعث شده تا دلمشغولی بزرگی برای ماینرها یا همان استخراج‌کنندگان پول دیجیتال به وجود آید. برخی از دولت‌ها هم معتقدند که این حجم از الکتریسیته برای هر کشوری، هزینه زیادی به همراه خواهد داشت.

انواع ارز دیجیتال

1. ارز دیجیتال کنترل شده؛ این نوع از ارزها توسط دولت‌ها و سازمان‌ها صادر و کنترل می‌شوند که به عنوان مثال می‌توان به وب‌مانی و پی‌پال اشاره کرد.
2. ارز دیجیتال کنترل نشده (ارز رمزنگاری شده)؛ هیچ دولت و سازمانی نمی‌تواند آن را دستکاری و کنترل کند، مانند بیت‌کوین.

بیت کوین (Bitcoin)

بیت کوین نوعی ارز دیجیتال است که با رسیدن قیمتش به ۱۳ هزار دلار در اوایل سال ۲۰۱۸، به شهرت و شکوفایی زیادی رسید.

اتریوم (Ethereum)

اتریوم نسل دوم ارزهای دیجیتال است. این ارز تازه نفس، با هدف هوشمندسازی فرایندها و ایجاد فضایی برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز و خودکار ایجاد شد. اتریوم در تاریخ ۳۰ جولای ۲۰۱۵ و به سرپرستی جوان ۲۳ ساله روسی، «ویتالیک بوترین» پا به عرصه ارزهای دیجیتال گذاشت.

ریپل (Ripple)

پلتفرم ریپل یک پروتکل به‌صورت متن‌باز است که به‌منظور انجام تراکنش‌های سریع و ارزان طراحی شده است. ریپل کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟ به‌جای استفاده از سیستم ماینینگ بلاک چین، از یک مکانیزم اجماع از طریق گروهی از سرورها برای تأیید معاملات اش استفاده می‌کند.

لایت کوین (Lightcoin)

لایت کوین یکی از قدیمی‌ترین ارزهای دیجیتال موجود در بازار کریپتوکارنسی‌ها است و توسط چارلی لی (Charlie Lee) در ماه اکتبر سال ۲۰۱۱ راه‌اندازی شد.

استلار (stellar)

ارز دیجیتال استلار یکی دیگر از انواع رمز ارزها است که باید حتماً آن را نیز بشناسید. استلار یک شبکه‌ همتا به همتاست که همانند بیت کوین، غیرمتمرکز است.

کریپتو(رمزارز)، چیست؟

رمزارز یا کریپتوکارنسی (crypto currency)، گونه‌ای ارز مجازی یا ارز دیجیتال است که از فناوری رمزنگاری بلاکچین در طراحی آن استفاده شده و معمولاً به صورت غیرمتمرکز اداره می‌شود. بطور عموم ارزهای مجازی ارزهایی است که دو نکته مهم در خصوص آنها رعایت شده است. این ارزها عموما از فناوری بلاکچین ساخته شده‌اند(باصطلاح غیر قابل تغییرند)، و دوم اینکه غیرمتمرکز هستند.

همانگونه که اشاره شد، رمزارزها معمولاً به صورت غیرمتمرکز و توسط دارندگان آن کنترل می‌شوند . از این رو در مقابل نظام‌های بانکداری متمرکز قرار می‌گیرند. غیرمتمرکزسازی در رمزارزها از طریق فناوری بلاکچین(زنجیره بلوکی)، امکان‌پذیر شده‌است که خود شبیه نوعی دفتر کل توزیع‌شده بین تعداد نامحدودی کاربر است. تاریخچه شکل‌گیری رمزارزها به دهه ۱۹۸۰ میلادی می‌رسد. اما بزرگترین ایراد این رمزارزها، این بود که از فناوری تضمین شده‌ای استفاده نکرده بودند بنابراین کارایی امنیتی لازم برای جایگزینی با پول و استفاده به عنوان ارز مجازی را نداشتند.

اولین رمزارز غیرمتمرکز بیت‌کوین است که با فناوری بلاکچین نوشته شده و از ابتدا تعداد آن تا پایان، کاملا مشخص و محدود بود. این محدودیت، سبب شد که بتوان ارزش اقتصادی برای این ارز در نظر گرفت. بیت کوین در سال ۲۰۰۹ توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد و عرضه شد. از آن زمان تاکنون رمزارزهای متعددی ایجاد شده‌اند که بسیاری از آن‌ها با لفظ “سکه‌های جایگزین بیت‌کوین”، یا “سکه های دیجیتالی”، نیز نامیده می‌شوند.

بطور کلی می‌توان کریپتوکارنسی یا رمزارز (یا رمزپول، یا ارز رمزپایه)، را نوعی پول دیجیتال تعریف نمود که در آن تولید واحد پول و تأیید اصالت نقل و انتقال پول با استفاده از الگوریتم‌های رمزگذاری(بلاکچین)، کنترل می‌شود و معمولاً به‌طور غیرمتمرکز (بدون وابستگی به یک بانک مرکزی کشور یا بانکهای جهانی) کار می‌کند. با توجه به تعدد تعاریف و تغییرات در مصادیق رایج رمزارز، حتی این تعریف نیز چه از نظر حقوقی و چه از نظر شرح موضوع، دقت کافی ندارد. یعنی این واژه بصورت کامل رمزارز را توصیف نمی‌کند.

ارزهایی که تنها به صورت دیجیتالی وجود دارند، معمولاً صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارند، اما از سامانه توزیع شده برای ذخیره تراکنش‌ها و مدیریت انتشار واحدهای جدید استفاده می‌کنند و برای ممانعت از جعل و تراکنش‌های متقلبانه، بر رمزنگاری تکیه دارند.

در فرهنگ لغت آکسفورد ابتدا در سال ۲۰۱۴ رمزارز ارز دیجیتالی تعریف شده بود که در آن از فنون رمزنگاری برای وضع مقررات تولید واحدهای جدید ارز و تأیید انتقال وجوه استفاده شده و مستقل از یک بانک مبنا انجام می‌شود. اما امروزه هر نوع سیستم پول الکترونیکی که برای خرید و فروش آنلاین استفاده ‌شده و نیازی به بانکی مبدا یا مرکزی نداشته باشد را رمزارز می‌نامند.

در سال ۱۹۸۳، دیوید شام، نوعی پول دیجیتال مبتنی‌بر رمزنگاری اختراع کرد که ای‌کش(E_Cash)، نام داشت. دیوید شام، بعدها در سال ۱۹۹۵ ارز دیجیتال دیگر به نام دیجی‌کش(Digicash)، را ابداع کرد که روش رمزنگاری آن به گونه‌ای بود که نه بانکی که پول در آن حفظ می‌شد، نه دولت و نه هیچ شخص ثالثی قادر به ردگیری تراکنش‌های مالی آن نبودند.

در سال ۱۹۹۶ دانشگاه ام‌آی‌تی(MIT)، مطلبی منتشر کرد که در آن یک نظام رمزپول به تفصیل شرح داده شده بود. این سلسله مطالب در همان سال توسط آژانس امنیت ملی آمریکا در قالب یک گزارش با عنوان «چگونه یک ضرابخانه بسازیم: رمزنگاری پول‌های الکترونیکی گمنام»، نیز منتشر شد.

اما بصورت امروزی، اولین رمزارزی که به صورت غیرمتمرکز کار می‌کرد بیت‌کوین بود که در سال ۲۰۰۹ توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد. این رمزارز از الگوریتم اس‌اچ‌ای-256 (SHA_256)، برای امنیت سیستم خود استفاده می‌کند. باتوجه به اینکه هنوز شخصی به این نام در دنیای واقعی وجود ندارد، بسیاری از متخصصین حدس می‌زنند که ناکاموتو، نامی مستعار برای یک برنامه نویس بلاکچین بوده و با توجه به زمان اطلاعیه‌های وی و تطبیق آن با ساعت جهانی، به احتمال زیاد وی یک آمریکایی است.

ارزهای رمزنگاری شده می‌توانند مانند سایر ارزهای فیات(بدون پشتوانه)، قابلیت مبادله داشته باشند و در انجام تراکنش‌های مالی به کار بروند. البته رمزارزهای دارای پشتوانه قابل دفاع بسیاری نیز وجود دارند.

یکی از دلایلی که امروزه هنوز استقبال زیادی از رمزارزها صورت نگرفته، عدم استقبال دولتها از این پدیده شگفت انگیز است. رمزارزها به صورت غیرمتمرکز اداره می‌شوند، قدرت کشورها برای کنترل اقتصاد(که معمولاً از طریق بانک مرکزی اعمال می‌شود) را تضعیف می‌کنند. این امر توسط برخی از دوست‌داران رمزارزها یک ویژگی مثبت تلقی می‌شود، اما توسط برخی از دولت‌ها یک ویژگی منفی محسوب می‌گردد. همچنین ماهیت رمزنگاری‌شده تراکنش‌های مبتنی بر رمزارز باعث می‌شود که ردگیری این تراکنش‌ها دشوار یا غیرممکن باشد که این امر به عقیده برخی منتقدین زمینه‌ای مناسب برای استفاده از رمزارزها جهت پولشویی فراهم می‌کند. همچنین با گسترش رمزارزها، کشورهای قدرتمند، توان تحریم کشورها کوچکتر را از دست خواهند داد.

به عبارت دیگر با فراگیری استفاده از رمزارزها، دو اتفاق خواه ناخواه رخ خواهد داد. ابتدا اینکه قدرت از دولتها به دارندگان ارزها(همان مردم)، منتقل خواهد شد و دوم اینکه دولتها کنترل خود برروی بازار، یا کنترل و تحریم سایر کشورها را از دست خواهند داد. این موضوع از قدرت دولتها خواهد کاست و برخی از منتقدین، این موضوع را شروعی بر انحلال دولتها می‌دانند.

بسیاری از رمزارزها از الگوریتم‌هایی برای استخراج پول جدید یا ثبت اثبات کار یا کسر هزینه تراکنش استفاده می‌کنند که مبتنی بر روش‌های رمزنگاری پیچیده هستند. معمولاً این کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟ الگوریتم‌ها، هر چه تعداد کاربرانی که در تلاش برای استخراج رمزارز یا کسب حق تراکنش هستند بیشتر بشود سخت‌گیر می‌شوند و حل آن‌ها نیازمند محاسبات پیچیده‌تر و وقت‌گیرتری توسط رایانه خواهد بود. این امر منجر به مصرف مقدار فراوانی از انرژی برق می‌شود که این نیز مورد نقد منتقدین بوده‌است. در مقابل، مدافعان رمزارزها معتقدند که بانکداری رایج نیز با مصرف مقدار بسیاری منابع و انرژی همراه است و محاسباتی را ارائه می‌کنند که نشان می‌دهد که رمزارزها از این جهت کم‌هزینه‌تر از بانک‌داری رایج هستند. استدلال دیگر مدافعان رمزارزها آن است که همینک مقدار بیشتری انرژی توسط دستگاه‌هایی که در حالت روشن رها شده‌اند تلف می‌شود، چنان‌که مصرف برق یک سال آن‌ها برای مصرف چهارسال تمام شبکه بیت‌کوین کافی است.

با فراگیر شدن کاربرد رمزارزها، میزان مصرف برق برای استخراج آن‌ها نیز به طرز چشمگیری افزایش یافته‌است، چنان‌که در سال ۲۰۱۸ پیش‌بینی شد که مقدار برقی که کشور ایسلند در این سال مصرف رمزارزها می‌کند بیشتر از مقدار برقی باشد که برای مصارف خانگی به کار می‌گیرد. در برخی کشورها نیز دولت‌ها اقدام به تعیین تعرفه‌های مالیاتی کرده‌اند که مخصوص مصرف برق برای رمزارزها است؛ ایران از جمله این کشورهاست.

وارن بافت(میلیاردر مشهور)، سالها قبل در مصاحبه باCNBC ، ارزهای دیجیتال را تحقیر کرده و آنها را بی ارزش خوانده بود. بافت در آن مصاحبه اظهار داشته بود که: “رمزارزها برای جابجایی غیرقانونی پول و پولشویی خلق شده است. رمزارزها اساساً ارزشی ندارند، آنها هیچ چیزی تولید نمی کنند و فایده ای برای اقتصاد جهان ندارند. این ارزها تولید مثل نمی‌کنند و کاری نمی‌توانند انجام دهند. شما امیدوارید که شخص دیگری حاضر شود درآینده پول بیشتری به شما بدهد. اما پس از خرید، آن شخص مشکل پیدا خواهد کرد. از نظر من ارزش رمزارزها صفر است”

جاستین سان(میلیونر آسیایی و مالک شبکه ترون)، برای قانع کردن وارن بافت برای سرمایه گذاری در رمزارزها، تلاش زیادی انجام داد. هربار وی با مقاومت بافت مواجه شد.

ژوئن سال گذشته، جاستین سان تصمیم گرفت بیش از 4 میلیون دلار برای صرف شام با وارن بافت صرف کند. قرارشد این مراسم شام، در بنیاد غیر انتفاعی GLIDE مستقر در سانفرانسیسکو برگزار شود و عواید آن به خیریه تخصیص یابد. این حرکت هوشمندانه سان، سبب شد تا علاقه‌مندان و خبرنگاران زیادی به محل این بنیاد در سانفرانسیسکو رفتند.

در این رویداد، کنفرانس خبری طولانی در پی داشت و دراین کنفرانس، جاستین سان با سرمایه گذاران دنیای بورس و شخص وارن بافت گفتگو کرد. این رویداد موجب جمع آوری 4.57 میلیون دلار برای خیریه شد.

همچنین در این دیدار جاستین سان یک بیت کوین به وارن بافت هدیه داد و برای وی کیف پول الکترونیکی بربستر ترون در تلفن همراه وارن بافت ساخت. سان خاطرنشان کرد که قیمت بیت کوین سه ماه بعد از اینکه آن را به بافت اهدا کرده است 16٪ افزایش یافته است. حاصل این جلسات تغییر استراتژی بافت نسبت به ارزهای دیجیتال و خصوصا بیت کوین و ترون بود. او مایل شد که در رمزارزها سرمایه گذاری کند. بافت همچنین اظهار داشت که تحت تأثیر سرعت شبکه ترون قرار گرفته است.

مهمترین نکته‌ای که درمورد رمزارزها وجود دارد این موضوع است که در آینده دارندگان ارزهای محبوب یا مشهور، ثروتمندان آینده خواهند بود و آنها همچنین تعیین کننده قدرت در اقتصاد جهان خواهند بود. با توجه به اینکه کشورما در این موضوع از بسیاری از کشورها در موقعیت بهتری قراردارد، در صورت فرهنگ سازی صحیح و همکاری دولت، درآمدی که رمزارزها برای کشور ایجاد خواهند کرد، بیش از چندین برابر درآمد نفت خواهد بود. اگر با این سیستم آشنا باشیم، متوجه خواهیم شد که امروزه به ترتیب کشورهای، امریکا، ژاپن، چین، سنگاپور، عربستان، امارات متحده عربی، کشورهایی هستند که بدون وقفه و دیوانه وار در حال جمع آوری رمزارزهای مجود تولید شده و انبار آن هستند. قطعا کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟ اگر قرار نبود جهان به این سمت حرکت کند، این کشورها درآمد خود را صرف خرید آن نمی‌کردند.

بعلاوه اینکه فراموش نکنیم تقریبا به همین ترتیب، بیشترین ذخیره دلاری جهان مربوط به همین کشورهاست و طبیعی است که این دلار مازاد باید در جایی سرمایه گذاری شود. پس زمانیکه این پول بزرگ در رمزارزها سرمایه گذاری شده، قاعدتا بازار بزگی درآینده برای آن بوجود خواهد آمد. و در آن بازار کشورهای مذکور، دارندگان بیشترین تعداد رمزارزها هستند و برای کل شبکه تصمیم خواند گرفت.

امید که با افزایش اطلاعات و مطالعات و همکاری دولتها، کشور عزیزمان هم در این مقوله بصورت جدی و تعاملی وارد شده و برای خود درآمد ارزی ایجاد نموده و از به هدر رفتن توان اقتصادی و رقابتی کشور جلوگیری کند.

رمزارز یا کریپتوکارنسی

رمزارز یا کریپتوکارنسی

رمزارز یا کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال یا مجازی است که توسط رمزنگاری ایمن می‌شود و تقلبی یا دو برابر شدن آن را تقریبا غیرممکن می‌کند.

بسیاری از ارزهای دیجیتال شبکه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاکچین هستند.

یکی از ویژگی‌های مشخص ارزهای دیجیتال این است که معمولاً توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نمی‌شوند و از نظر تئوری از دخالت یا دستکاری دولت مصون می‌مانند.

چیستی و نکات کلیدی رمزارز

• ارز دیجیتال شکلی از دارایی دیجیتال مبتنی بر شبکه‌ای است که در تعداد زیادی از رایانه‌ها توزیع شده است. این ساختار غیرمتمرکز به آنها اجازه می‌دهد خارج از کنترل دولت‌ها و مقامات مرکزی وجود داشته باشند.
• کارشناسان بر این باورند که بلاکچین و فناوری‌های مرتبط با آن بسیاری از صنایع از جمله امور مالی و حقوقی را مختل می‌کند.
• مزایای ارزهای دیجیتال شامل انتقال پول ارزان‌تر و سریع‌تر و سیستم‌های غیرمتمرکز است که در یک نقطه شکست از بین نمی‌روند.
• از معایب ارزهای دیجیتال می‌توان به نوسان قیمت، مصرف بالای انرژی برای فعالیت‌های ماینینگ و استفاده در فعالیت‌های مجرمانه اشاره کرد.

رمزارز

آشنایی با ارزهای دیجیتال

رمزارزها ارزهای دیجیتال یا مجازی هستند که زیربنای سیستم‌های رمزنگاری دارند. آنها امکان پرداخت آنلاین امن را بدون استفاده از واسطه‌های شخص ثالث فراهم می‌کنند.

“Crypto” به الگوریتم‌های رمزگذاری مختلف و تکنیک‌های رمزنگاری اشاره دارد که از این ورودی‌ها محافظت می‌کنند، مانند رمزگذاری منحنی بیضی، جفت‌های کلید عمومی-خصوصی، و توابع هش.

ارزهای دیجیتال را می‌توان استخراج کرد یا از صرافی‌های ارز دیجیتال خریداری کرد. همه سایت‌های تجارت الکترونیک امکان خرید با استفاده از ارزهای دیجیتال را ندارند.

در واقع، ارزهای دیجیتال، حتی ارزهای محبوب مانند بیتکوین، به‌سختی برای معاملات خرده‌فروشی استفاده می‌شوند.

با این حال، ارزش سرسام‌آور ارزهای دیجیتال باعث محبوبیت آن‌ها به عنوان ابزار معاملاتی شده است. به میزان محدودی از آنها برای نقل و انتقالات برون مرزی نیز استفاده می‌شود.

چیستی بلاکچین

مرکز جذابیت و عملکرد بیتکوین و سایر ارزهای دیجیتال، فناوری بلاکچین است. همانطور که از نام آن مشخص است، بلاکچین در اصل مجموعه‌ای از بلوک‌های متصل یا یک دفتر کل آنلاین است.

هر بلوک شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌هاست که به‌طور مستقل توسط هر یک از اعضای شبکه تایید شده است. هر بلوک جدید ایجاد شده باید قبل از تأیید توسط هر گره تأیید شود، و جعل تاریخچه تراکنش‌ها تقریباً غیرممکن می‌شود.

محتویات دفتر آنلاین باید توسط کل شبکه یک گره منفرد، یا رایانه‌ای که یک کپی از دفتر را نگهداری می‌کند، توافق شود. .

کارشناسان می‌گویند که فناوری بلاکچین می‌تواند به چندین صنعت مانند زنجیره تامین و فرآیندهایی مانند رای‌گیری آنلاین و تامین مالی جمعی خدمت کند.

موسسات مالی مانند JPMorgan Chase & Co (JPM) در حال آزمایش استفاده از فناوری بلاکچین برای کاهش هزینه‌های تراکنش با ساده کردن پردازش پرداخت هستند.

انواع ارزهای دیجیتال

بیتکوین محبوب‌ترین و باارزش‌ترین ارز دیجیتال است. شخصی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو آن را اختراع کرد و در سال 2008 از طریق کاغذ سفید آن را به دنیا معرفی کرد. امروزه هزاران ارز دیجیتال در بازار وجود دارد.

هر ارز دیجیتال ادعا می‌کند که عملکرد و مشخصات متفاوتی دارد. به‌عنوان مثال، اتریوم خود را به‌عنوان گاز برای پلتفرم قرارداد هوشمند زیربنایی عرضه می‌کند. XRP ریپل توسط بانک‌ها برای تسهیل نقل و انتقالات بین مناطق جغرافیایی مختلف استفاده می‌شود.

بیتکوین که در سال 2009 در دسترس عموم قرار گرفت، همچنان پرمعامله‌ترین و تحت پوشش‌ترین ارز دیجیتال است. تا نوامبر 2021، بیش از 18.8 میلیون بیتکوین با ارزش کل بازار حدود 1.2 تریلیون دلار در گردش بود. تنها 21 میلیون بیتکوین وجود خواهد داشت.

در پی موفقیت بیتکوین، بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر که به نام «آلت‌کوین» شناخته می‌شوند، راه‌اندازی شده‌اند. برخی از این‌ها کلون یا فورک بیتکوین هستند، در حالی که برخی دیگر ارزهای جدیدی هستند که از ابتدا ساخته شده‌اند.

آنها عبارتند از سولانا و لایت کوین و اتریوم و کاردانو و ایاس تا نوامبر 2021، ارزش کل همه ارزهای دیجیتال موجود به بیش از 2.1 تریلیون دلار رسیده بود – بیتکوین تقریباً 41٪ از ارزش کل را تشکیل می‌داد.

توییت رمزارز

آیا ارزهای دیجیتال قانونی هستند؟

ارزهای فیات قدرت خود را به‌عنوان ابزار معامله از دولت یا مقامات پولی می‌گیرند. به‌عنوان مثال، هر اسکناس دلاری توسط فدرال رزرو پشتیبان می‌شود.

اما ارزهای دیجیتال توسط هیچ نهاد دولتی یا خصوصی پشتیبانی نمی‌شوند. بنابراین، اثبات وضعیت حقوقی آنها در حوزه‌های قضایی مختلف مالی در سراسر جهان دشوار بوده است.

این که ارزهای دیجیتال تا حد زیادی خارج از اکثر زیرساخت‌های مالی موجود عمل کرده‌اند، کمکی نمی‌کند. وضعیت قانونی ارزهای رمزپایه پیامدهایی برای استفاده از آنها در معاملات و معاملات روزانه دارد.

در ژوئن 2019، گروه ویژه اقدام مالی (FATF) توصیه کرد که نقل و انتقالات سیمی ارزهای رمزنگاری شده باید مشمول الزامات قانون سفر خود باشد که مستلزم رعایت AML است.

از دسامبر 2021، السالوادور تنها کشوری در جهان بود که بیتکوین را به‌عنوان ارز قانونی برای تراکنش‌های پولی مجاز کرد. در سایر نقاط جهان، مقررات ارزهای دیجیتال بسته به حوزه قضایی متفاوت است.

قانون خدمات پرداخت ژاپن بیتکوین را به‌عنوان دارایی قانونی تعریف می‌کند. صرافی‌های ارزهای دیجیتال فعال در این کشور منوط به جمع‌آوری اطلاعات در مورد مشتری و جزئیات مربوط به انتقال سیمی هستند.

چین مبادلات ارزهای دیجیتال و استخراج در مرزهای خود را ممنوع کرده است. گزارش شده است که هند در ماه دسامبر در حال تدوین چارچوبی برای ارزهای دیجیتال است

ارزهای دیجیتال در اتحادیه اروپا قانونی هستند. مشتقات و سایر محصولاتی که از ارزهای رمزنگاری شده استفاده می‌کنند باید به‌عنوان “ابزار مالی” واجد شرایط شوند.

در ژوئن 2021، کمیسیون اروپا مقررات بازارهای دارایی‌های رمزنگاری شده (MiCA) را منتشر کرد که تضمین‌هایی را برای مقررات تعیین می‌کند و قوانینی را برای شرکت‌ها یا فروشندگانی که با استفاده از ارزهای دیجیتال خدمات مالی ارائه می‌کنند، وضع می‌کند.

در ایالات متحده، بزرگترین و پیچیده‌ترین بازار مالی در در جهان، مشتقات ارز دیجیتال مانند معاملات آتی بیتکوین در بورس کالای شیکاگو موجود است. کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) گفته است که بیتکوین و اتریوم اوراق بهادار نیستند.

نکاتی درباره ارز دیجیتال

اگرچه ارزهای رمزنگاری‌شده نوعی پول در نظر گرفته می‌شوند، خدمات درآمد داخلی (IRS) آنها را به‌عنوان یک دارایی یا دارایی مالی در نظر می‌گیرد.

و مانند بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های دیگر، اگر در فروش یا تجارت ارزهای رمزنگاری‌شده سود سرمایه به دست آورید، دولت بخشی از سود را می‌خواهد.

در 20 مه 2021، وزارت خزانه داری ایالات متحده پیشنهادی را اعلام کرد که بر اساس آن مالیات‌دهندگان ملزم می‌شوند هر تراکنش ارز دیجیتال و بالاتر از 10000 دلار را به IRS گزارش دهند. و کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟ اینکه مالیات‌دهندگان چه مدت رمزارز را نگه داشته‌اند.

بررسی رمزارز

مزایا و معایب ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال با هدف ایجاد تحول در زیرساخت‌های مالی معرفی شدند. با این حال، مانند هر انقلابی، معاوضه‌هایی نیز وجود دارد.

در مرحله کنونی توسعه برای ارزهای دیجیتال، تفاوت‌های زیادی بین ایده‌آل نظری یک سیستم غیرمتمرکز با ارزهای دیجیتال و اجرای عملی آن وجود دارد.

برخی از مزایا و معایب ارزهای دیجیتال به شرح زیر است.

مزایای ارز دیجیتال

ارزهای رمزپایه نشان‌دهنده یک الگوی جدید و غیرمتمرکز برای پول هستند. در این سیستم، واسطه‌های متمرکز مانند بانک‌ها و مؤسسات پولی برای اعمال اعتماد و تراکنش‌های پلیسی بین دو طرف ضروری نیستند.

بنابراین، سیستمی با ارزهای رمزنگاری شده امکان یک نقطه شکست مانند یک بانک بزرگ را از بین می‌برد و مجموعه‌ای از بحران‌ها را در سراسر جهان به راه می‌اندازد، مانند بحرانی که در سال 2008 با شکست مؤسسات در ایالات متحده آغاز شد. .

ارزهای رمزنگاری شده قول می‌دهند که انتقال مستقیم وجوه بین دو طرف را بدون نیاز به شخص ثالث قابل اعتماد مانند بانک یا شرکت کارت اعتباری آسان‌تر کنند.

چنین انتقال‌های غیرمتمرکزی با استفاده از کلیدهای عمومی و کلیدهای خصوصی و اشکال مختلف سیستم‌های تشویقی، مانند اثبات کار یا اثبات سهام، تضمین می‌شوند.

از آنجایی که آنها از واسطه‌های شخص ثالث استفاده نمی‌کنند، انتقال ارز دیجیتال بین دو طرف معامله سریعتر از انتقال پول استاندارد است. وام‌های فوری در امور مالی غیرمتمرکز نمونه خوبی از این‌گونه نقل و انتقالات غیرمتمرکز است.

این وام‌ها که بدون وثیقه پشتوانه پردازش می‌شوند، می‌توانند در عرض چند ثانیه اجرا شوند و در معاملات مورد استفاده قرار گیرند.

سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال می‌تواند سود ایجاد کند. ارزش بازارهای ارزهای دیجیتال در دهه گذشته به‌شدت افزایش یافته است و در مقطعی به حدود 2 تریلیون دلار رسیده است. تا 20 دسامبر 2021، بیتکوین در بازارهای رمزنگاری بیش از 862 میلیارد دلار ارزش داشت.

اقتصاد حواله در حال آزمایش یکی از برجسته‌ترین موارد استفاده از ارزهای دیجیتال است. در حال حاضر، ارزهای رمزنگاری شده مانند بیتکوین به‌عنوان ارزهای واسطه‌ای برای تسهیل نقل و انتقال پول در سراسر مرزها عمل می‌کنند.

بنابراین، یک ارز فیات به بیتکوین (یا یک ارز دیجیتال دیگر) تبدیل می‌شود، از مرزها منتقل می‌شود و متعاقباً به ارز فیات مقصد تبدیل می‌شود. این روش فرآیند انتقال پول را ساده می‌کند و آن را ارزان‌تر می‌کند.

معایب ارز دیجیتال

اگرچه آنها ادعا می‌کنند که یک نوع تراکنش ناشناس هستند، اما رمزارزها در واقع نام مستعار هستند. آنها یک دنباله دیجیتالی به جا می‌گذارند که آژانس‌هایی مانند اداره تحقیقات فدرال (FBI) می‌توانند آن را رمزگشایی کنند.

این امر امکان ردیابی تراکنش‌های مالی شهروندان عادی را برای دولت‌ها یا مقامات فدرال باز می‌کند.

ارزهای رمزپایه به ابزاری محبوب برای مجرمان برای فعالیت‌های شرورانه مانند پولشویی و خریدهای غیرقانونی تبدیل شده‌اند. مورد Dread Pirate Roberts، که بازاری را برای فروش مواد مخدر در دارک وب اداره می‌کرد، از قبل به‌خوبی شناخته شده است.

رمزارزها همچنین مورد علاقه هکرهایی هستند که از آنها برای فعالیت‌های باج‌افزار استفاده می‌کنند.

در تئوری، ارزهای رمزپایه قرار است غیرمتمرکز باشند و ثروت آنها بین بسیاری از طرف‌ها در یک بلاکچین توزیع شود. در واقعیت، مالکیت بسیار متمرکز است. به عنوان مثال، یک مطالعه MIT نشان داد که تنها 11000 سرمایه‌گذار تقریباً 45 درصد از ارزش فزاینده بیتکوین را در اختیار دارند.

یکی از خودپسندی‌های ارزهای دیجیتال این است که هر کسی می‌تواند آن‌ها را با استفاده از یک کامپیوتر با اتصال اینترنت استخراج کند. با این حال، استخراج ارزهای رمزپایه محبوب به انرژی قابل توجهی نیاز دارد، گاهی اوقات به اندازه انرژی مصرفی کل کشورها.

هزینه‌های گران انرژی همراه با غیرقابل پیش‌بینی بودن استخراج، استخراج معدن را در میان شرکت‌های بزرگی که درآمد آنها به میلیاردها دلار می‌رسد، متمرکز کرده است.

بر اساس یک مطالعه MIT، 10٪ از ماینرها 90٪ از ظرفیت استخراج آن را تشکیل می‌دهند.

اگرچه بلاکچین‌های ارزهای دیجیتال بسیار امن هستند، اما دیگر مخازن رمزنگاری مانند صرافی‌ها و کیف‌پول‌ها قابل هک هستند. بسیاری از صرافی‌ها و کیف‌پول‌های ارزهای دیجیتال در طول سال‌ها هک شده‌اند که گاهی اوقات منجر به سرقت میلیون‌ها دلار “سکه” می‌شود.

ارزهای دیجیتال معامله‌شده در بازارهای عمومی از نوسانات قیمتی رنج می‌برند. بیتکوین افزایش سریع و سقوط در ارزش خود را تجربه کرده است، به‌طوری که در دسامبر 2017 به 17738 دلار رسید و در ماه‌های بعد به 7575 دلار کاهش یافت.

رمزارزها

سوالات متداول درباره رمزارز

رمزارز به زبان ساده چیست؟

رمزارزها دارایی‌های دیجیتال و سیستم‌های غیرمتمرکز هستند که امکان پرداخت آنلاین امن را فراهم می‌کنند.

چگونه ارز دیجیتال را دریافت کنیم؟

هر سرمایه‌گذاری می‌تواند ارز دیجیتال را از صرافی‌های رمزنگاری محبوب مانند Coinbase برنامه‌هایی مانند Cash App یا از طریق کارگزاران خریداری کند.

یکی دیگر از روش‌های رایج برای سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال، از طریق مشتقات مالی، مانند قراردادهای آتی بیت‌کوین CME، یا از طریق ابزارهای دیگر، مانند تراست بیت‌کوین و ETF بیت‌کوین است.

رمزارز چیست؟

ارزهای دیجیتال الگوی جدیدی برای پول هستند. وعده آنها این است که معماری مالی موجود را ساده‌تر و سریع‌تر و ارزان‌تر کنند.

فناوری و معماری آن‌ها سیستم‌های پولی موجود را غیرمتمرکز می‌کند و امکان مبادله ارزش و پول را مستقل از نهادهای واسطه مانند بانک‌ها برای طرفین معامله فراهم می‌کند.

آیا می‌توان ارز دیجیتال تولید کرد؟

ارزهای رمزنگاری‌شده توسط ماینینگ تولید می‌شوند. به‌عنوان مثال، بیتکوین با استفاده از استخراج بیتکوین تولید می‌شود. این فرآیند شامل دانلود نرم‌افزاری است که شامل تاریخچه‌ای جزئی یا کامل از تراکنش‌هایی است که در شبکه آن رخ داده است.

اگرچه هر کسی با یک کامپیوتر و اتصال به اینترنت می‌تواند ارز دیجیتال استخراج کند، ماهیت انرژی و منابع فشرده استخراج به این معنی است که شرکت‌های بزرگ بر این صنعت تسلط دارند.

محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال کدامند؟

بیتکوین تا حد زیادی محبوب‌ترین ارز دیجیتال است و پس از آن سایر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم، بایننس کوین، سولانا و کاردانو قرار دارند.

آیا ارزهای دیجیتال اوراق بهادار هستند؟

SEC گفته است که بیتکوین و اتریوم، دو ارز دیجیتال برتر از نظر ارزش بازار، اوراق بهادار نیستند. در مورد وضعیت سایر ارزهای دیجیتال اظهار نظری نکرده است.