چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟

انواع ارز دیجیتال کدامند؟ آشنایی با کاربردهای انواع رمز ارز

پیش از پرداختن به موضوع انواع ارز دیجیتال، بهتر است با این مفهوم به‌طور مختصر آشنا شویم. ارز دیجیتال که گاهی اوقات به آن کریپتوکارنسی هم گفته می‌شود، ارزی است که به صورت دیجیتال یا مجازی وجود دارد و از رمزنگاری برای ایمن‌سازی تراکنش‌ها استفاده می‌کند.

ارزهای دیجیتال مرجع صادرکننده و ناظر مرکزی ندارند، در عوض از یک سیستم غیرمتمرکز برای ثبت تراکنش‌ها و صدور واحدهای جدید استفاده می‌کنند.

انواع ارز دیجیتال کدامند؟

می‌دانیم بیت کوین تنها ارز موجود در بازار کریپتوکارنسی نیست و به دنبال آن، رمز ارزهای بسیاری به وجود آمدند. به همین دلیل وجود دسته‌بندی انواع ارز دیجیتال به یک ضرورت تبدیل شده است. انواع رمز ارز را می‌توان بر اساس ساختار، ماهیت و کاربرد دسته‌بندی کرد که در این مطلب قصد داریم با آنها آشنا شویم.

انواع ارز دیجیتال بر اساس ساختار

اگر بخواهیم رمز ارزها را بر پایه ساختار تقسیم کنیم، دو دسته کلی کوین و توکن را در بر خواهند گرفت.

کوین سکه یک دارایی دیجیتال بومی شبکه بلاک چین است که به‌عنوان وسیله مبادله و ذخیره ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرد و فقط روی شبکه بلاک‌چین خود اجرا می‌شود. به این معنی که این سکه‌ها از شبکه دور نمی‌شوند، بلکه تغییرات فقط در موجودی حساب ظاهر خواهد شد.

سکه‌ها در عملِ استخراج تولید می‌شوند. علاوه بر این، کوین‌ها برای پرداخت هزینه تراکنش در شبکه‌های خود مورد استفاده قرار می‌گیرند.

رمزارزها غیرمتمرکزند، یعنی برای عملکرد به هیچ مرجع مرکزی متکی نیستند. در عوض، گره‌ها (کامپیوترهای متصل به شبکه) در چهارچوب قوانین، تمام تراکنش‌ها و فعالیت‌ها را مدیریت می‌کنند.

توکن واحدهای ارزش ساخته‌شده بر روی شبکه‌های بلاک‌چین موجود با استفاده از قراردادهای هوشمند را نشان می‌دهد. توکن‌ها بر روی یک بلاک‌چین دیگر تطبیق داده می‌شوند و با ارز دیجیتال اصلی آن بلاک چین سازگاری دارند.

به عنوان مثال، تتر (USDT) یک توکن محبوب است که با استفاده از استانداردهای ERC20 عمل می‌کند. تتر بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و می‌تواند به هر کیف پول اتریوم ارسال شود.

توکن ها در درجه اول به عنوان دارایی‌های دیجیتال در پروژه‌های کریپتوکارنسی عمل می‌کنند. می‌توان از آنها برای پاداش دادن به اقدامات خاص، افزایش بودجه، پرداخت هزینه و یا حاکمیت و رای‌گیری در شبکه استفاده کرد.

تفاوت کوین و توکن

کوین اغلب بومی یک بلاک‌چین است و برای معامله ارز و ذخیره ارزش استفاده می‌شود. توکن تا حدودی مشابه کوین است، اما تمایل دارد از بلاکچین دیگری هم استفاده کند. به‌عنوان چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ مثال، بلاکچین اتریوم را در نظر بگیرید. کوین اصلی آن اتر است. با این حال، چندین توکن دیگر مانند BAT و Loopring روی این بلاک‌چین کار می‌کنند.

می‌توان گفت همه کوین‌ها، توکن هستند، اما همه توکن‌ها، کوین محسوب نمی‌شوند. تفاوت کلیدی بین این دو تنها بر اساس کاربرد آنها است.

انواع ارز دیجیتال بر اساس ماهیت

یکی دیگر از دسته‌بندی‌های مرسوم ارزهای دیجیتال، بر اساس ماهیت آنهاست. در این دسته‌بندی، ارزهای دیجیتال را به پنج گروه تقسیم می‌کنیم:

بیت کوین

ساتوشی ناکاموتو، خالق ناشناس بیت کوین، این ارز دیجیتال را در سال 2009 عرضه کرد. بیت‌کوین یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که می‌توانید آن را به‌طور مستقیم و بدون واسطه مانند بانک بخرید، بفروشید و مبادله کنید. همه تراکنش‌های بیت کوین در یک دفتر کل عمومی ذخیره می‌شود و همه افراد می‌توانند آنها را ببینند.

از زمان عرضه عمومی بیت کوین، ارزش آن به طرز چشمگیری افزایش یافته است. از آنجایی که عرضه آن به 21 میلیون سکه محدود شده، بسیاری انتظار دارند که قیمت آن با گذشت زمان همچنان در حال افزایش باشد، به‌خصوص که سرمایه‌گذاران بزرگتر آن را به‌عنوان طلای دیجیتال برای محافظت در برابر نوسانات بازار و تورم تلقی می‌کنند.

آلت کوین

آلت کوین یکی دیگر از انواع رمز ارز به حساب می‌آید. آلت کوین‌ها ارزهای دیجیتال جایگزین برای بیت کوین هستند. از آنجایی که بیت کوین به‌عنوان اولین در نوع خود در نظر گرفته می‌شود، ارزهای دیجیتال جدیدی که پس از آن توسعه یافته‌اند، به سکه‌های جایگزین یا آلت کوین‌ها معروفند. ظهور آلت کوین‌ها از حدود سال 2011 آغاز شد.

امروزه بلاک چین‌ها می‌توانند صدها آلت کوین را اجرا کرده و پروژه‌های ارزی مشابه را با قوانین و مکانیسم‌های منحصربه‌فرد تقویت کنند. آلت‌کوین‌هایی مانند اتریوم می‌توانند ابزار و زبان برنامه‌نویسی را برای ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز در بلاک‌چین در اختیار توسعه‌دهندگان قرار دهند.

استیبل کوین

استیبل کوین‌ها پلی هستند که دنیای ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات روزمره را به یکدیگر ارتباط می‌دهند. ارزش آنها به دارایی‌هایی مانند دلار آمریکا یا طلا وابسته است. این مساله به‌طور چشمگیری نوسانات را در مقایسه با رمز ارزهایی مانند بیت کوین کاهش می‌دهد و منجر به شکلی از پول دیجیتال می‌شود که برای همه موارد از تجارت روزانه گرفته تا انتقال بین صرافی‌ها، مناسب است.

ثابت شده است که ترکیب ثبات دارایی سنتی با انعطاف‌پذیری دارایی دیجیتال، ایده بسیار محبوبی برای سرمایه‌گذاری است. میلیاردها دلار ارزش به سوی استیبل کوین‌هایی مانند USDC (دلار دیجیتال آمریکا) سرازیر شده، چون آنها به یکی از محبوب‌ترین روش‌های ذخیره و تجارت ارزش در اکوسیستم ارزهای دیجیتال تبدیل شده‌اند.

شت کوین

یکی دیگر از انواع ارز دیجیتال، شت کوین‌ها هستند. اصطلاح شت کوین به تمام ارزهای دیجیتال بی‌مصرفی که در بازار وجود دارند، اشاره می‌کند. ارزهای رمزنگاری‌شده که بدون هدف مشخص ایجاد شده‌اند، و یا کپی ارزانی از پروژه‌های دیگر هستند. بنابراین، این یک اصطلاح ذهنی است که هر فرد می‌تواند آن را به ارزهای دیجیتال کم‌ارزش و بدون هدف، نسبت دهد.

با رشد، توسعه و محبوبیت بیت کوین، پروژه‌ها و ارزهای دیجیتال جدید شروع به ظهور کردند. بعضی از آنها به دنبال تکرار سیستم بیت کوین و بهبود مشکلات آن بودند، یا می‌خواستند در یک پروژه کاملا جدید و پیشرفته، مانند مورد اتریوم، نوآوری کنند. اما متاسفانه هیچ توسعه، پیشرفت یا ارزشی برای فناوری بلاک‌چین که بیت‌کوین پیاده‌سازی کرده بود، به همراه نداشتند.

ناگفته نماند بسیاری از شت کوین‌ها، پروژه‌هایی برای کلاه‌برداری هستند.

میم کوین

همانطور که از نام آن پیداست، میم کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که از میم یا طنز الهام گرفته‌اند. میم‌ها ایده‌ها یا افکار محبوبی هستند که از طریق اینترنت منتشر می‌شوند و اغلب در نتیجه تبلیغ اینفلوئنسرها و سرمایه‌گذاران خرده‌فروش، به شهرت می‌رسند. در حالی که منشأ این سکه‌ها ممکن است شوخی باشد، اما حضور آنها در بازار مالی چنین نیست.

دوج کوین یکی از میم کوین‌هاست که در حال حاضر بازاری با ارزش 21 میلیارد دلار دارد و در رتبه سیزدهم قرار گرفته است. این سکه به‌عنوان یک شوخی بر اساس یک الگوی رفتاری در سال 2013 ایجاد شد. پس از اینکه ایلان ماسک شروع به توئیت کردن در مورد آن کرد و سرمایه‌گذاران خرد شروع به خرید انبوه کردند، به شهرت رسید.

انواع ارز دیجیتال بر اساس کاربرد

دسته‌بندی انواع رمز ارز بر اساس کاربرد آنها، یکی از تقسیم‌بندی‌هایی است که دیدگاهی متفاوت به ارزهای دیجیتال دارد. با این تقسیم‌بندی می‌توانید نگاهی اجمالی به نحوه عملکرد این سیستم‌ها و اهمیت آنها در تنوع بخشیدن به پرتفولیو، بیاندازید.

ارزهای پرداختی

ارزهای پرداختی را می‌توان به‌عنوان پول‌های دیجیتال در نظر گرفت که توسط بلاک چین چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ اداره می‌شوند. بعضی از این رمز ارزها برای رقابت با پول نقد تلاش می‌کنند، در حالی که بعضی دیگر بر پرداخت‌های خاص یا صنعت تمرکز دارند.

بعضی از افراد بیت کوین را نمونه خوبی از ارز دیجیتال پرداختی می‌دانند، چون به‌عنوان جایگزینی برای پول نقد سنتی طراحی شده است. بیشتر ارزهای دیجیتال پرداختی به دنبال روش‌هایی برای بهبود مشکلات بیت کوین مانند مقیاس‌پذیری و سرعت هستند.

رمز ارزهای که پشتوانه دارند را هم می‌توان به‌عنوان ارزهای دیجیتال پرداختی طبقه‌بندی کرد، مانند تتر. این رمز ارزها به‌طور کلی به دارایی‌های سنتی‌تر متصل می‌شوند و مزایای کارآمدی و شفافیت ارزهای دیجیتال را ارائه می‌کنند و در عین حال ارزش را ثابت نگه می‌دارند.

ارزهای مالی

رمزارزهای مالی ممکن است به کاربران در مدیریت یا مبادله سایر دارایی‌های دیجیتال کمک کنند.

به‌عنوان مثال، یک ارز دیجیتال مالی ممکن است به کاربر کمک کند تا در یک صرافی غیرمتمرکز معاملات خود را انجام دهد و یا در مورد نحوه عملکرد آن تصمیم بگیرد. علاوه بر این، از ارزهای مالی ممکن است برای سرمایه گذاری جمعی استفاده شود و پروژه‌های کریپتو جدید و سرمایه‌گذاران را به هم متصل کند.

رمزارزهای مالی پیچیده‌تر، حتی ممکن است به دنبال تکرار خدمات مالی مانند بازارسازی یا اعطای وام و استقراض باشند. همچنین، بازارهای پیش‌بینی ارزهای دیجیتال، می‌توانند برای پیش‌بینی نتیجه رویدادهای خاص، به افراد کمک کنند.

ارزهای زیرساختی و پلتفرمی

رمزارزهای زیرساختی اغلب برای پرداخت به کامپیوترهای مسئول اجرای برنامه‌ها در یک شبکه بلاک‌چین استفاده می‌شوند.

برای مثال، دارایی رمزنگاری‌شده که اتریوم چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ را تامین می‌کند، اتر نامیده می‌شود. این رمز ارز می‌تواند یک ارز دیجیتال زیرساختی باشد، چون مردم باید آن را بخرند تا بتوانند برنامه‌های غیرمتمرکز در حال اجرا در شبکه را ایجاد کرده و از آن استفاده کنند.

پلتفرم‌های بلاک‌چین زیادی وجود دارند که موارد استفاده متفاوتی را ارائه می‌دهند و هر کدام از آنها به زیرساخت ارز دیجیتال خود نیاز دارند.

توکن‌های متمرکز بر قابلیت همکاری را نیز می‌توان به‌عنوان ارزهای دیجیتال زیرساختی طبقه‌بندی کرد. هدف آنها ارائه راهی برای پیوند چند بلاک‌چین و اجازه دادن به کاربران برای انجام تراکنش در این شبکه‌ها است.

ارزهای خدماتی

رمزارزهای خدماتی ممکن است ابزارهایی برای مدیریت داده‌های شخصی یا سازمانی در بلاک‌چین ارائه دهند. این نوع از ارزها، در کمک به محصولات مالی مبتنی بر بلاک‌چین برای دسترسی و بررسی منابع داده خارجی، کارایی دارند.

بسیاری از ارزهای دیجیتال خدماتی، برای ارائه هویت دیجیتال به کاربران و پیوند دادن سوابق افراد از دنیای واقعی به بلاکچین مورد استفاده هستند.

موارد استفاده زیادی برای ادغام فناوری بلاک‌چین با برنامه‌های کاربردی دنیای واقعی وجود دارد. این ارزها می‌توانند از ارزهای دیجیتالی که خدمات مختلفی را در صنعت مراقبت‌های بهداشتی ارائه می‌دهند، تا ارزهای دیجیتالی که خدمات ذخیره‌سازی فایل را به عهده دارند، متغیر باشد. مانند Dentacoin و Storj.

ارزهای سرگرمی

ارزهای سرگرمی درست مانند نامشان به دنبال پاداش دادن به کاربران برای محتوا، بازی و یا فعالیت در رسانه‌های اجتماعی هستند.

به‌عنوان مثال، ارز دیجیتال رسانه‌ای و سرگرمی مانند BAT، با هدف توزیع بهتر ارزش به روشی عادلانه بین سازندگان و مصرف‌کنندگان طراحی شده است.

در نهایت، ارزهای سرگرمی هم برای قدرت بخشیدن به جهان‌های دیجیتالی یا متاورس که از طریق فناوری‌های واقعیت مجازی قابل دسترسی هستند، استفاده می‌شوند.

در یک نگاه

در حالی که بیت کوین کمی بیش از یک دهه پیش دنیای کریپتو را راه‌اندازی کرد، امروزه هزاران ارز دیجیتال مختلف وجود دارد که سرمایه‌گذاران ممکن است بخواهند درباره آنها بیاموزند و بر روی آنها سرمایه‌گذاری کنند.

اما ارزهای دیجیتال مانند ارزهای فیات نظیر دلار، یورو یا چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ ین نیستند. ارزهای فیات توسط مقامات مرکزی اداره می‌شوند و همه آنها به یک شکل به‌عنوان ذخیره ارزش عمل می‌کنند. ارزهای دیجیتال می‌توانند انواع مختلفی از سکه‌ها مانند استیبل کوین و توکن‌ها با قابلیت برنامه‌ریزی را شامل شوند. انواع رمز ارز اهداف بسیاری را دنبال می‌کند.

چند نوع ارز دیجیتال داریم؟ معرفی 0 تا 100 انواع ارز دیجیتال

این روزها ارزهای دیجیتال طرفداران زیادی پیدا کرده‌اند و افراد زیادی وارد دنیای ارزهای دیجیتال شده‌اند. در همین راستا امروز در این مقاله از پارسیان بورس که بخشی از دوره آموزش ارز دیجیتال در اصفهان پارسیان بورس است، قصد داریم به معرفی انواع ارز دیجیتال بپردازیم؛ بنابراین اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری در خصوص ارزهای دیجیتال داشته باشید و بدانید که چند نوع ارز دیجیتال داریم، بهتر است تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی به ارزهایی گفته می‌شود که با بهره مندی از پروتکل‌های رمزگذاری شده طراحی شده‌اند و هدف خاصی را دنبال می‌کنند. این ارزها نوعی پول دیجیتالی هستند که با توجه به ویژگی‌های فوق العاده‌ای که دارند، می‌توانند جایگزین ارزهای رایج در کشور شوند. بهتر است بدانید که چند نوع ارز دیجیتال داریم که هر کدام از آن‌ها کاربردهای خاص خود را دارند و هدف خاصی را دنبال می‌کنند که در این مقاله به‌طورکامل به معرفی آن‌ها می‌پردازیم، اما پیش از آن بهتر است با برخی از ویژگی‌های ارزهای دیجیتال آشنا شوید.

• رمز ارزها به صورت غیر متمرکز فعالیت می‌کنند. یعنی تحت نظارت هیچ‌گونه سازمان یا نهادی نیستند.
• امنیت بسیار بالایی دارند و با خیالی راحت می‌توانید وارد دنیای ارزهای دیجیتال شوید.
• این ارزها در بستر یک شبکه وسیع و قدرتمند به نام بلاک‌چین تبادل می‌شوند.
• چند نوع ارز دیجیتال داریم که با بهره مندی از آن‌ها می‌توانید تراکنش‌های مالی گوناگونی در نقاط مختلف دنیا داشته باشید.
• با بهره مندی از تجهیزات مناسب و دانش کافی می‌توانید در زمینه استخراج ارزهای دیجیتال هم فعالیت کنید و ارزهای مورد نظر خود را استخراج کنید.
• تبادل‌های مختلف مالی و تراکنش‌ها با بهره مندی ارزهای دیجیتال، هزینه‌ی کمی دارد و به راحتی می‌توانید تراکنش‌های مالی داشته باشید.
• بسیاری از افراد در زمینه خرید و فروش ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنند و سود خوبی بدست می‌آورند. البته توجه به این نکته حائز اهمیت است که گاهی اوقات این معاملات سودده نخواهند بود.

دنیای ارزهای دیجیتال پیچیدگی‌های خاص خود را دارد، پس بهتر است با دانش وآگاهی وارد شوید و اطلاعات خود را ارتقا دهید که موفق چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ شوید و سود خوبی بدست آورید.

حتما بخوانید: ارز دیجیتال چیست؟

چند نوع ارز دیجیتال داریم؟ این ارزها چه ویژگی‌هایی دارند؟

ممکن است از خود بپرسید که چند نوع ارز دیجیتال داریم و این ارزها چه کاربردهایی دارند. در پاسخ به این سوال بهتر است بدانید که سه نوع ارز دیجیتال داریم که این ارزها با توجه به حوزه‌ی فعالیت‌هایی که دارند به صورت زیر دسته بندی شده‌اند:

پول دیجیتال

یکی از انواع ارز دیجیتال ، پول دیجیتال می‌باشد. این نوع ارز دیجیتال شباهت زیادی به پول‌های واقعی دارد و می‌توانید آن‌ها را به راحتی ذخیره کنید و انتقال دهید. این نوع ارزها را می‌توانید با بهره مندی از دستگاه‌های ماینر، استخراج کنید. زیرا این ارزها قابلیت استخراج دارند.

پول دیجیتال مزیت‌های فراوانی نسبت به پول واقعی دارد که برخی از آن‌ها به صورت زیر می‌باشند:

• پای هیچ واسطه‌ای در میان نیست.
• به جابجایی نیاز ندارد.
• ارزش آن به خوبی حفظ می‌شود.
• امنیت بالایی دارد و امکان هک شدن چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ در آن‌ها وجود ندارد.

لایت کوین، بیت کوین کش، دوج‌کوین و بیت کوین چند مورد از ارزهای دیجیتالی هستند که در گروه پول دیجیتال قرار گرفته‌اند. بیت کوین مهم‌ترین پول دیجیتالی می‌باشد که طرفداران بسیار زیادی دارد و یکی از محبوب‌ترین و گران‌ترین ارزهای موجود در دنیای ارزهای دیجیتال می‌باشد. بیشترین سرمایه‌ای که در بازار ارزهای دیجیتال وجود دارد، مربوط به این ارز محبوب می‌باشد.

برای اینکه بدانید چند نوع ارز دیجیتال داریم که در گروه پول دیجیتال قرار گرفته‌اند، باید بگوییم که پول‌های دیجیتال به دو گروه تقسیم‌بندی می‌شوند. که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم.

ارز دیجیتال ثابت

ارز دیجیتال ثابت یا Stable Coin ، پشتوانه دارد. منظور از پشتوانه، طلا، ارزهای فیزیکی یا دارایی‌های ارزشمند می‌باشد. توجه به این نکته حائز اهمیت است که این نوع ارزها، نسبت به نوسانات قیمت ارزهای دیجیتال در امان هستند. یکی از مهم‌ترین ارزهایی که در این گروه قرار دارد؛ ارز تتر می‌باشد. فعالیت این ارز محبوب با پشتوانه دلار آمریکا می‌باشد.

ارز دیجیتال امن

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ارز دیجیتال امن یا Privacy Coin، ناشناس بودن هویت دو طرف معامله می‌باشد و با استفاده از هیچ روشی نمی‌توانید هویت آن‌ها را شناسایی کنید. به همین دلیل به این ارزها، ارز دیجیتال امن می‌گویند، زیرا با خیالی راحت می‌توانید معاملات خود را انجام دهید. این ارزها مشمول مالیات نمی‌شوند و می‌توانید با خیالی راحت معاملات خود را انجام دهید و نگران هزینه آن نباشید. از جمله ارزهای دیجیتال امن می‌توان موارد زیر را نام برد:

انواع ارز دیجیتال | آشنایی با کوین و توکن

زمانی که بیت کوین، اولین ارز دیجیتال در سال ۲۰۰۹ ساخته شد، کسی فکر نمی‌کرد در مدت زمان کمی انواع ارز دیجیتال ساخته شود. در سال ۲۰۱۱، افراد جدیدی وارد این حوزه شدند و انواع ارز دیجیتال را ساختند.

رقبای ارز دیجیتال هم از فناوری بلاک‌چین استفاده کرده و پلتفرم و ارزهای خودشان را تاسیس کردند. امروزه، ارزهای دیجیتال زیادی (بیش از ۱۴ هزار ارز دیجیتال) وجود دارد و برای سرمایه‌گذاری در آنها باید انواع آنها را بشناسیم و با آگاهی سرمایه‌گذاری کنیم. در این مطلب از وبلاگ تبدیل می‌خواهیم درباره انواع ارز دیجیتال صحبت کنیم.

در این مقاله میخوانید:

آشنایی با انواع ارز دیجیتال

به طور کلی دو دسته ارز دیجیتال وجود دارد: کوین‌ها و توکن‌ها. خیلی از افراد این دو مفهوم را به جای هم استفاده می‌کنند، اما برای شروع سرمایه‌گذاری و درک بیشتر باید تفاوت بین کوین و توکن را بشناسیم.

• کوین‌ها که شامل بیت‌کوین و آلت‌کوین‌ها هستند (ارزهای دیجیتال غیربیت‌کوین) و بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند،
• توکن‌ها که دارایی‌های قابل برنامه‌‌نویسی هستند و در یک بلاک‌چین مشخص فعالیت می‌کنند.

تفاوت کوین و توکن

کوین و توکن هر دو نوعی از ارزهای دیجیتال هستند و عملکردهای مختلفی دارند. کوین‌ها روی بلاک‌چین خودشان ساخته می‌شوند و نوعی ارز هستند. مثلا اتر (ETH) یک ارز دیجیتال است که روی بلاک‌چین اتریوم تعریف می‌شود. به طور کلی، به هر ارز دیجیتالی، به غیر از بیت‌کوین، که در بستر بلاک‌چین وجود دارد، آلت‌کوین می‌گویند. در مقابل، توکن‌ها روی بلاک‌چین موجود ساخته می‌شوند و در دسته ارزها قرار نمی‌گیرند. در واقع، به توکن‌ها، دارایی‌های قابل برنامه‌نویسی می‌گویند.

آلت‌کوین چیست؟

آلت‌کوین به معنای جایگزینی برای بیت‌کوین (Alternative Coin) است. از جمله آلت‌کوین‌ها می‌توان به لایت‌کوین، اتریوم و USD Coin اشاره کرد. این آلت‌کوین‌ها با هدف بهبود بیت‌کوین ساخته شده‌اند. بیشتر آلت‌کوین‌ها مثل بیت‌کوین روی چهارچوب مشابهی ساخته شده‌اند و ویژگی‌های مشترک زیادی دارند، ولی هر کدام از آنها ویژگی منحصربه‌فردی به سرمایه‌گذارها ارائه می‌کنند. بلاک‌چینِ برخی از آلت‌کوین‌ها از یک فرایند متفاوت برای تولید و اعتباردهی به بلاک‌های تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. برخی از آنها هم ویژگی‌های جدیدی دارند، از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به قراردادهای هوشمند و پایین‌بودن هزینهٔ تراکنش اشاره کرد.

توکن چیست و چه انواعی دارد؟

توکن‌ها از طریق عرضه اولیه سکه (ICO) تولید شده‌اند و شبیه به عرضه سهام هستند. توکن‌ ارزی (Currency token)، توکن دارایی (Asset token)، توکن جایزه (Reward token)، توکن بهادار (Securities token)، توکن کاربردی (Utility tokens) و توکن سودده (Dividend token)، انواع توکن‌های موجود هستند. توکن ارزی را می‌توانید برای پرداخت استفاده کنید و برای ذخیره ارزش هم مفید هستند. توکن‌های دارایی نقش سند اثبات را دارند و دارایی شما را در یک پلتفرم یا سازمان مشخص ثابت می‌کنند. توکن‌ جایزه بیشتر توسط افراد و کسب‌‌وکارهای مختلف استفاده می‌شود و نقش امتیاز وفاداری را دارد. توکن‌های بهادار برای سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت مناسب هستند و مثل اوراق بهادار می‌مانند. اگر در بازار رمزارزها فعالیت روزانه ندارید و به دنبال کسب سود از تبدیل ارزهای دیجیتال به یکدیگر نیستید، می‌توانید از توکن‌های بهادار استفاده کنید. توکن کاربردی در بیشتر مواقع روی بلاک‌چین اتریوم ساخته می‌شود و به شما اجازه می‌دهد که به یک محصول یا سرویس خاص دسترسی داشته باشید. توکن‌های سودده هم نقش سهام را بازی می‌کنند. فراموش نکنید که در توکن‌های سودده، اختیاری روی توکن‌ها ندارید و فقط در سود شریک هستید.

متداول‌ترین انواع ارز دیجیتال

مطابق آمار سایت Coinmarketcap، در زمان نگارش این مقاله، بیت‌کوین، اتر، بایننس‌کوین، تتر، سولانا، کاردانو، ریپل و پولکادات، بیشترین ارزش بازار را به خود اختصاص داده‌اند. این ۸ رمزارز در مجموع، ۷۵ درصد از ارزش کل بازار ارزهای دیجیتال را تشکیل می‌دهند. حالا به توضیح کوتاهی دربارهٔ هر یک می‌پردازیم.

بیت‌کوین (BTC)

بیت‌کوین اولین ارز دیجیتال است که در سال ۲۰۰۹ توسط فردی به نام ساتوشی ناکاموتو ساخته شد. در حال حاضر، بیشتر از ۱۸.۸ میلیون توکن بیت‌کوین در چرخه بازار وجود دارد. این ارز دیجیتال به دولت یا بانک مرکزی خاصی تعلق ندارد و متکی به فناوری بلاک‌چین است. ماینرهای بیت‌کوین از کامپیوترهای قدرتمندی برای تایید بلاک‌های تراکنش استفاده کرده و بیت‌کوین‌های زیادی تولید می‌کنند.

اتر (ETH)

اتریوم هم مثل بیت‌کوین، یک شبکه بلاک‌چین است و به عنوان یک بلاک‌چین قابل برنامه‌نویسی طراحی شده است. در واقع، هدف از ساخت اتریوم حمایت از ارزها نیست، بلکه به کاربران اجازه می‌دهد که برنامه‌های غیرمتمرکزشان را بسازند و آن را منتشر کنند. اتر (ETH)، ارز بومی اتریوم به شمار می‌رود و یک روش پرداخت در پلتفرم اتریوم است. اگر می‌خواهید اتر بخرید، بهتر است بدانید که این ارز دیجیتال در زمان نگارش این مقاله (آذر ۱۴۰۰)، رتبهٔ دوم ارز دیجیتال را دارد.

بایننس‌کوین (BNB)

بایننس یکی از بزرگ‌ترین صرافی‌های ارز دیجیتال است و بایننس کوین هم یک توکن ارز دیجیتال است که برای پرداخت در صرافی بایننس تولید شده است. این توکن در بلاک‌چین اتریوم ساخته شد، اما هم‌اکنون روی پلتفرم بلاک‌چین بایننس ارائه می‌شود. BNB، یک توکن کاربردی است و به معامله‌گرها اجازه می‌دهد تا در کارمزدهای معامله بایننس تخفیف بگیرند. می‌توانید از بایننس‌کوین برای پرداخت، رزرو بلیط هواپیما و خدمات دیگر استفاده کنید.

تتر (USDT)

تتر اولین ارز دیجیتالی بود که با عنوان استیبل‌کوین در بازار ارز دیجیتال خرید و فروش شد. استیبل‌کوین، کوینی است که توسط یک شرکت متمرکز عرضه می‌شود و پشتوانه‌ای دارد. USDT نیز توسط شرکت هنگ‌کنگی «Tether Limited» عرضه می‌شود و پشتوانهٔ دلار آمریکا دارد. تتر هم مثل بقیه استیبل‌کوین‌های دیگر با هدف پایداری و شفافیت عرضه شد. این رمزارز به اندازه ارزهای دیجیتال دیگر جذابیت ندارد، ولی برای سرمایه‌گذارانی که از نوسان‌های شدید فراری هستند، گزینه مناسبی است.

سولانا (SOL)

سولانا یک پلتفرم بلاک‌چین است و ارز دیجیتالش را با نماد SOL می‌فروشد. این پلتفرم سریع‌ترین بلاک‌چین جهان است و سریع‌ترین اکوسیستم روبه‌رشد را هم در بازار کریپتو دارد. هدف از ساخت سولانا رفع مشکلات مربوط به شبکه اتریوم بود. در پلتفرم سولانا مشکلاتی مثل مقیاس‌پذیری پایین و کارمزدهای بالا وجود ندارد. در زمان نگارش مقاله، سولانا ۵۰۹ میلیون توکن ارز دیجیتال دارد و تعداد توکن‌های در گردشش ۳۰۳ میلیون است.

کاردانو (ADA)

ارز دیجیتال کاردانو، ADA نام دارد. کاردانو، نسل سوم پلتفرم بلاک‌چین است و بر اساس اثبات سهام تولید شده است. محاسباتِ اثبات کار پیچیده‌ای در این شبکه وجود دارد. می‌توانید کاردانو را به عنوان یک شبکه پایدار و موثر در نظر بگیرید.

ریپل (XRP)

XRP یک توکن است و به‌ ریپل شناخته می‌شود. این رمزارز دراصل می‌تواند یک شبکه پرداخت برای معاملات مالی و واسطه‌ای برای مبادلات دیگر ارزهای چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ دیجیتال و ارزهای فیات (مثل دلار و یورو) باشد. در زمان نگارش مقاله بیش از ۴۷ میلیارد توکن ریپل در گردش است و این رمزارز، در جایگاه هفتم بازار ارزهای دیجیتال قرار گرفته‌است.

پولکادات (DOT)

گاوین وود، هم‌بنیان‌گذار اتریوم، پولکادات را راه‌اندازی کرد و هدفش این بود که قابلیت‌های شبکه بلاک‌چین را گسترش بدهد. ارز دیجیتال این بلاک‌چین، دات (DOT) نام دارد. این ارز دیجیتال برای ساخت اپلیکیشن مناسب است.

سوالات متداول

۵ تا از معروف‌ترین انواع ارز دیجیتال چیست؟

بیت‌کوین، اتریوم، دوج‌کوین، کاردانو و لایت‌کوین، از معروف‌ترین انواع ارزهای دیجیتال هستند و اهمیت زیادی هم دارند.

چند نوع ارز دیجیتال وجود دارد؟

به طور کلی دو نوع ارز دیجیتال در دنیای کریپتوکارنسی وجود دارد: بیت‌کوین و آلت‌کوین. بیت‌کوین در سال ۲۰۱۹ ساخته شده و ارز دیجیتال اصلی است. بعد از بیت‌کوین، ارزهای دیجیتال دیگر ساخته شدند که به آنها آلت‌کوین می‌‌گویند.

آیا مهم‌ترین انواع ارز دیجیتال در صرافی تبدیل قابل خرید و فروش هستند؟

تمام ارزهای دیجیتال معروف و مهم در صرافی تبدیل قابل خرید و فروش هستند. کافی است در سایت صرافی تبدیل ثبت‌نام کرده و فرایند احراز هویت را انجام دهید؛ سپس می‌توانید بیش از ۷۰ ارز دیجیتال را معامله کنید.

جمع‌بندی

بیت‌کوین حدود یک دهه پیش ساخته شده است، ولی امروزه بیش از ۱۴ هزار ارز دیجیتال وجود دارد. سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری در این بازار، باید انواع ارز دیجیتال را بشناسند و با آگاهی تصمیم بگیرند. در این مطلب از آکادمی تبدیل تلاش کردیم انواع ارز دیجیتال را معرفی کنیم. امیدواریم با استفاده از مطلب بتوانید سرمایه‌گذاری پرسودی را در دنیای ارز دیجیتال شروع کنید.

آکادمی تبدیل 2022-07-10T18:12:44+04:30 جولای 10th, 2022 | مفاهیم پایه ارزهای دیجیتال دسته بندی ها | ۲ نظر

دسته‌‌بندی ارزهای دیجیتال

عبارت «ارز دیجیتال» بیانگر خصوصیات برخی از سکه هاست، مثل: «ابزار ذخیره ارزش» و «تبادل ثروت».

اما قادر به ضبط و ابراز «ویژگی ها»، «قابلیت ها»، و «تفاوت های ظریف میان سکه ها» نیست.

در واقع، ارزهای دیجیتال به چند دسته تقسیم می شوند: (چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ البته این دسته بندی ها کوچک تر از این هم می توانند باشند، اما در این قسمت به طور کلی به دسته های مختلف کریپتوکارنسی اشاره کرده ایم.)

۱- پول‌ها

دسته اول، معروف ترین نوع ارزهای دیجیتال بوده و به ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین اشاره دارد که عمدتا نقش ذخیره ارزش، ابزار معامله، یا واحد پولی را در بازار ایفا می کنند. چیزی شبیه به ارز فیات (دلار، یورو و …)

بیت کوین به خودی خود به عنوان یک کالا یا روش پرداختی، ارزش ذاتی محدودی دارد، و در عوض مردم به آن ارزش می بخشند.

۲- کاربردپذیرها

ارزهای دیجیتال کاربردپذیر، مفهوم تازه ای را به بازار عرضه می کنند. این دسته از ارزهای دیجیتال یک زیرساخت و بستر را ایجاد می کنند، مثل اتریوم که امکان ساخت قراردادهای هوشمند را برای توسعه دهندگان فراهم کرده است. (قرارداد هوشمند به کدی گفته می شود که به کمک آن تراکنش ها بدون نیاز به وجود فرد واسطه یا شخص ثالث، اجرا می شوند.) پلتفرم این ارز دیجیتال برای اپلیکیشن های غیر متمرکز یک بستر فراهم کرده است.

فایل کوین (Filecoin) یک نمونه ارز دیجیتال کاربردپذیر دیگر است. فایل کوین یک شبکه ذخیره سازی غیرمتمرکز را برای توسعه دهندگان به ارمغان آورده است، یک روش جدید برای ذخیره سازی و بازیابی داده ها.

۳- برنامه‌ای یا /پلتفرمی‌ها

ارزهای دیجیتال پلتفرمی، به خودی خود یک اپلیکیشن یا پلتفرم نیستند، و در عوض در بستر ارزهای دیجیتال کاربردپذیر مثل اتریوم ایجاد می شوند. برای نمونه ارز دیجیتال Augur، یک بازار پیش بینی غیرمتمرکز مبتنی بر اتریوم است، که کاربران می توانند در آن روی نتایج رویدادها سرمایه گذاری کنند (مثلا نتیجه انتخابات ریاست جمهوری یا یک مسابقه ورزشی)، و در ازای پیش بینی پاسخ صحیح پاداش بگیرند.

پروژه ۰x نیز، یک پلتفرم مبتنی بر اتریوم برای ایجاد صرافی های غیر متمرکز از هر نوع است.

گروه «پول‌ها»

بیت کوین اولین ارز دیجیتال این گروه می باشد، که با مشکلاتی اعم از مقیاس پذیری و پرایوسی مواجه است. از این رو سکه های جدیدی با هدف رفع این مشکلات پا به گروه «پول ها» گذاشته اند.

مشکل مقیاس پذیری

انجام تراکنش های بیت کوین در شبکه با محدودیت هایی روبروست. سایز بلاک بیت کوین یک مگابایت است، و بدین ترتیب در هر ثانیه قابلیت تایید هفت تراکنش را دارد. استخراج هر بلاک در شبکه میانگین ۱۰ دقیقه زمان می برد؛ بنابرین شبکه قادر به تایید بیشتر از ۳.۳ الی ۷ تراکنش در ثانیه نیست.

مقیاس پذیر بودن، برای یک ارز دیجیتال ویژگی مهمی به شمار می رود. ارزهای دیجیتال باید مقیاس پذیر باشند تا بتوانند در خدمت تبادلات مالی استفاده شوند. با این حال، وجود این ویژگی برای اینکه یک چیز «ذخیره ای از ارزش» باشد، ضرورت ندارد.

فورک های مختلف، در پروتکل اصلی یکسری تغییر به وجود می آورند. فورک به عنوان یک راه حل برای رفع مشکل مقیاس پذیری به شبکه معرفی شده است. ارزهای دیجیتال دیگری هم هستند که با همین هدف ساخته شده اند: مثل لایت کوین litecoin و بیت کوین کش bitcoin cash.

لایت کوین، سعی دارد مشکل مقیاس پذیری بیت کوین را حل کند، هر ۲٫۵ دقیقه تمام تراکنش های تایید شده لایت کوین در بسته های دیجیتالی به نام بلاک قرار می‌گیرند. این بلاک ها به بلاک چین اضافه می‌شوند. برخلاف بیت کوین که فقط ۲۱ میلیون از آن قابل تولید شدن است، لایت کوین تا ۸۴ میلیون واحد استخراج خواهد شد. این تعداد محدود رقابت میان ماینرها و در نتیجه میزان کارمزدها را کاهش می دهد:

در مقابل، بیت‌کوین‌کش انشعاب یا (فورکی) از پروتکل اصلی بیت کوین است و سعی دارد با افزایش سایز بلاک از ۱ به ۸ مگابایت، و خالی کردن فضای اضافه از SegWit یا Segregated Witness (راهی برای جدا کردن امضاهای معامله) مشکل مقیاس پذیری را در آن حل کند.

این فورک بحث و جنجال به پا کرد. زیرا با بزرگتر شدن سایز بلاک، عمل استخراج برای ماینرهای کوچک سخت تر، و قدرت در استخرهای استخراجی بزرگ متمرکز می شود. این تمرکزِ قدرت، ماهیت دیرینه ی بیت کوین یعنی «غیر متمرکز بودن» آن را تضعیف می کند.

حریم خصوصی

خلق «پرایوسی کوین» یکی از اقدامات مهمی است که در این فضا صورت گرفته. پرایوسی کوین ها عملکرد اقتصادی مشابهی نسبت به بیت کوین دارند: (ذخیره ارزش، ابزار معاملاتی، واحد پولی) ولی در مقایسه با آن از یک لایه پرایوسی (حریم خصوصی) دیگر نیز بهره مند هستند.

آدرس کیف پول های بیت کوین ناشناس هستند، یعنی به یک شخص خاص در دیتابیس پیوند نشده اند. با این حال دارایی ها و تراکنش های هر کیف پول در یک دفتر کل توزیع شده و قابل مشاهده هستند.

از لحاظ قانونی مشخص نیست که آیا به وجود یک لایه پرایوسی دیگر نیاز یا حتی تمایل داریم یا خیر.

عده ای نگران هستند که مبادا پرایوسی کوین ها در خدمت معاملات بازار سیاه باشند. (پیرامون این مسأله بحث وجود دارد: آیا خصوصی سازی به نفع عاملان خبیث در بازار است یا خیر)

چند خط بالاتر گفته شد که دارایی ها و تراکنش های هر کیف پول بیت کوین در یک دفتر کل توزیع شده و قابل مشاهده هستند. مونرو از این جهت با بیت کوین فرق دارد!

در مورد مونرو، نمی توان میزان ثروت ذخیره شده در یک کیف پول خاص را از روی یک دفتر کل توزیع شده خواند. در عوض، مونرو اطلاعات تراکنش ها را با ایجاد آدرس های موقتی و یکبار مصرف برای انتقال سکه ها، رمزنگاری می کند. با این کار حریم خصوصی فرستنده و گیرنده در تراکنش های مونرو حفظ می شود. با این حساب، امکان انتقال پول به یک آدرس عمومی وجود دارد، اما اطلاعات دارایی ذخیره شده در آن آدرس کاملا محرمانه خواهد بود. در واقع، تراکنش های مونرو به طور پیش فرض، «خصوصی» هستند.

یکی از امکانات دش، انجام معامله به صورت خصوصی است. قابلیت «ارسال به صورت خصوصی» در دش، اطلاعات تراکنش و هویت کیف پول را به حالت در هم ریخته و رمزی در می آورد.

سیستم شبکه دش بر خلاف بیت کوین که در همه حال فعالیت آن به ماینرها بستگی دارد، دو ردیفه یا (Two-tier) است.

در این معماری دو ردیفه، کارکردهای مربوط به استخراج بلاک جدید در شبکه توسط ماینرها انجام می‌شود و مَسترنودها (Masternodes) مسئول پردازش حالت‌های ارسال خصوصی (Privatesend) و ارسال فوری (Instantsend) و همچنین کارکردهای نظارتی هستند.

با استناد به توضیحات ویکی پدیا، مسترنودها برای جلوگیری از حملات سایبری Sybil، باید ۱۰۰۰ دش را وثیقه بگذارند. در ضمن این وثیقه را می توان در هر زمان استفاده و خرج کرد، اما مسترنودی که این کار را انجام بدهد، از شبکه حذف می شود. از آنجایی که عملکرد مسترنود در شبکه حیاتی است، پاداش بلاک میان ماینرها و مسترنودها تقسیم شده و به هر گروه ۴۵ درصد از پاداش استخراج بلاک پرداخت می شود. البته ۱۰ درصد از هر پاداش به عنوان بودجه در خزانه توسعه دش ذخیره می شود.

زی کش، از یک سیستم اثبات دانش صفر تحت عنوان zk-snark استفاده می کند. پرداخت های زی کش در یک بلاک چین عمومی ذخیره شده اند، اما این امکان برای کاربران وجود دارد که مشخصات فرستنده، گیرنده، و مبلغ ارسال شده را مخفی نگه دارند.

به نقل از ویکی پدیا؛ در زی کش امکان «افشای انتخابی» برای معامله‌گران خصوصی وجود دارد که کاربر می تواند برای اهداف حسابرسی از آن استفاده نماید.

یک از دلایل وجود چنین قابلیتی در زی کش این است: معامله‌گران بتوانند تراکنش های خصوصی را با مقررات ضد پولشویی یا مالیات مطابقت دهند.

گروه «کاربردپذیرها»

معروف ترین ارزهای دیجیتالی که در این گروه دسته بندی می شوند، اتریوم و فایل کوین هستند.

بنابر توضیحاتی که در Ethereum documentation قید شده است، اتریوم یک پلتفرم غیر متمرکز است که قراردادهای هوشمند به عنوان نوعی اپلیکیشن در بستر آن اجرا می شوند. این اپلیکیشن ها به برنامه ای که برای آنها نوشته شده، پایبند هستند، یعنی بدون هیچ گونه از کار افتادگی، سانسور، تقلب، یا دخالت شخص ثالثی اجرا شده و در شبکه کار خود را انجام می دهند.

فعالیت قراردادهای هوشمند در بستر یک بلاک چین سفارشی ساز صورت می گیرد. این بلاک چین، یک زیرساخت جهانی، توزیع شده و قدرتمند است که انتقال و جابجایی ارزش را ممکن ساخته، و حق مالکیت دارایی را به نمایش می گذارد. این موضوع به توسعه دهندگان اجازه ایجاد بازار، ثبت بدهی و وعده ها، انتقال سرمایه طبق دستورات قبلی (مثل یک وصیت نامه یا قرارداد آتی)، و کارهای بسیار دیگری را می دهد که هنوز اختراع نشده اند؛ تمام این کارها بدون ریسک مرد میانی یا شخص واسطه، ممکن است.

از طرف دیگر، فایل کوین یک فضای ذخیره دیجیتال متکی بر بلاک چین است. فایل کوین روش بازیابی اطلاعاتی است که از طریق یک سیستم کریپتوکارنسی و پرداختی، اجرا و تشویق می شود.

فایل کوین همانطور که در گزارش اولیه آن ذکر شده، یک شبکه ذخیره سازی غیرمتمرکز است، که فضای ابری را به یک بازار الگوریتمی تبدیل می کند. فعالیت های فایل کوین در بستر یک بلاک چین و با استفاده از توکن با پروتکل بومی (به نام فایل کوین)، صورت می گیرد. برای استخراج فایل کوین، احتیاجی به صرف قدرت محاسباتی بسیار زیادی نیست و تنها لازم است که ماینرها داده های کاربران را در شبکه ذخیره کنند.

به بیانی دیگر، کاربران به ماینرها فایل کوین پرداخت می کنند، تا داده هایشان در شبکه توزیع یا ذخیره شود. ماینرهای فایل کوین هم مثل ماینرهای بیت کوین، بر سر استخراج بلاک جدید و دریافت پاداش با یکدیگر رقابت دارند. اما قدرت استخراج فایل کوین با ذخیره سازی فعال در شبکه -که خدمات مفیدی را به کاربران عرضه می کند- متناسب است. ( برعکس استخراج بیت کوین که کاربرد آن منحصرا حفظ اجماع در بلاک چین است). این موضوع ماینرها را به ذخیره هر چه بیشتر داده ها، تشویق کرده و انگیزه آنها را برای ادامه کار بالا می برد.

گروه «برنامه‌ای یا پلتفرمی‌ها»

پروژه های جالب بسیاری بر بستر ارزهای دیجیتال کاربردپذیر مثل اتریوم متولد شده اند. دو نمونه از این پروژه های امیدوارکننده Augur و ۰x هستند. در آینده زیرساخت های کاربردپذیر پیشرفت کرده و با پذیرش گسترده «گروه پول ها» در میان کاربران، مدل های تجاری جدیدی روی کار خواهند آمد. از این جهت، در سال های آتی شاهد توسعه برنامه های این چنینی و تولد پروژه های بیشتر در این زمینه خواهیم بود.

همانطور که در گزارش اولیه Augur آمده، آگِر یک پیشگوی غیرمتمرکز، بی نیاز از اصل اعتمادسازی و در واقع پلتفرمی برای بازارهای پیش بینی است. دارندگان توکن های REP، نتیجه این بازارها را مشخص می کنند. آن ها توکن های خود را در نتیجه ای که فکر می کنند درست است، سرمایه گذاری می کنند و در آخر، اگر نتیجه آن رویداد را درست پیش بینی کرده باشند، برنده می شود و پاداش می گیرند.

ساختار انگیزشی آگِر (Augur)، صحت و صداقت گزارشات را تضمین می کند. یعنی در سیستم آگِر نتیجه یک اتفاق از یک منبع خاص گزارش نمی شود، بلکه توسط گروه بزرگی از دارندگان توکن REP اعلام شده، و بسیار دقیق تر و صادقانه تر از جوابی است که از یک نفر پرسیده شود. دارندگان این توکن ها می توانند به مراتب سهم بزرگتری را در سیستم پیش بینی بگذارند. در صورتی که ارزش هر سهم در پلتفرم به حد مشخصی برسد، برای هر یک از نتایج احتمالی در بازار پیش بینی یک اعتبار تعیین می شود. بدین ترتیب هر یک از شرکت کنندگان می تواند با پرداخت توکن REP، نتیجه مورد نظر خود را انتخاب کند.

گزینه های دور از واقعیت بی ارزش هستند، افراد همواره بین بازارهای پیش بینی گزینه ای را انتخاب می کنند که نتیجه آن از همه بهتر و مطمئن تر است. بنابرین، دارندگان توکن REP پیوسته بر روی نتیجه ای سرمایه گذاری می کنند که می دانند همواره ارزشمند است: یعنی، نتیجه ای که چندان بعید و دور از نتیجه واقعی آن اتفاق نیست.

در گزارش اولیه 0x نوشته شده است که پروتکل آزاد و بدون محدودیت آن، انتقال همتا به همتای توکن های ERC20 را در بلاک چین اتریوم تسهیل می بخشد. پروتکل 0x به عنوان یک استاندارد باز و یک واحد سازنده، اپلیکیشن های غیرمتمرکز (dApps) که قابلیت جابجایی و انتقال در آنها وجود دارد را تعامل پذیر می کند.

معاملات در بستر اتریوم و از طریق یک سیستم قراردادهای هوشمند انجام می شوند. این سیستم به طور عمومی قابل دسترس است، استفاده از آن رایگان است، و تمام dAppها می توانند با آن ارتباط برقرار کنند. اپلیکیشن های غیرمتمرکزی که با تکیه بر پروتکل 0x ایجاد شده اند، به استخرهای نقدینگی عمومی دسترسی داشته و امکان خلق نقدینگی و تعیین کارمزد بر اساس حجم نهایی برایشان وجود دارد.

پروتکل ۰x به کاربران خود هزینه ای را تحمیل نمی کند، یا خودسرانه و به نفع چند کاربر، از بقیه پول نمی گیرد.

بروزرسانی ها با مدیریت غیر متمرکزی که ۰x دارد، به طور مداوم و ایمن در بستر این پروتکل اعمال می شوند؛ بدون آنکه خللی در کار dApps یا کاربران نهایی ایجاد شود.

نتیجه‌گیری

مهم است که ارزهای دیجیتال جدید در موقعیت و زمینه مناسبی مورد ارزیابی قرار بگیرند.

بدون شک، حوزه ارزهای دیجیتال پیشرفت می کند، و برای رفع مشکلات حاضر (مشکلاتی مربوط مقیاس پذیری، اجماع غیرمتمرکز، و حریم خصوصی)، سکه های جدیدی به بازار عرضه می شوند و دیدن تمام این ها تماشایی خواهد بود!

کریپتوکارنسی (CryptoCurrency)

برای پاسخ به این سوال بهتر است ابتدا مفاهیم زیر را بررسی کنیم:

ارز دیجیتال به هرگونه دارایی گفته می شود که وجود فیزیکی مانند اسکناس دلار یا یورو ندارد ، بلکه بصورت الکترونیکی وجود دارد. ارزهای دیجیتال دو نوع هستند : برخی ارزهای دیجیتال توسط دولت ها یا سازمان ها کنترل یا صادر می شوند و بر آن ها نظارت وجود دارد مانند: پی پال . در این ارزهای دیجیتال ، دولت ها یا سازمان های مربوطه می توانند در آن ها دخالت داشته باشند و آن ها را دستکاری و کنترل کنند .

اما برخی دیگر از ارزهای دیجیتال کنترل نشده اند و دولت ها یا سازمان ها نمی توانند آن ها را کنترل و یا در آن ها دستکاری و دخالت کنند . به این گونه ارزهای دیجیتال کنترل نشده ، کریپتو کارنسی یا رمز ارز می گویند. یکی از معروف ترین رمز ارزها بیت کوین می باشد. در این رمز ارزها برای تضمین امنیت تراکنش ها و مبادلات از الگوریتم های رمز نگاری استفاده میشود.

همان طور که در بالا اشاره کردیم ، ارزهای دیجیتال واحد های پولی هستند که مانند اسکناس دلار ماهیت فیزیکی ندارند و ساختار دیجیتالی و الکترونیکی دارند. البته این بدین معنی نیست که محدودیتی برای این نوع ارزها وجود دارد بلکه مانند اسکناس ها ارزهای فیزیکی ، می توان از ارزهای دیجیتال برای خرید کالا ها و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. استفاده از ارزهای دیجیتال باعث تسریع در نقل و انتقالات بین المللی می شود. البته برای انجام تراکنش با ارز دیجیتال در فضای گسترده ، احتیاج به کلید عمومی و خصوصی داریم .به ارزهای دیجیتال ، پول الکترونیکی و ارز الکترونیکی هم گفته می شود. همان طوراشاره کردیم ، ارزهای دیجیتال به 2 دسته کنترل شده و کنترل نشده تقسیم می شوند که به دسته کنترل نشده ، رمز ارز یا کریپتوکارنسی گفته می شود.

کریپتو کارنسی چیست و به چه معناست

کریپتوکارنسی (CryptoCurrency) از دو کلمه کریپتو به معنای رمز نگاری و کارنسی به معنای ارز تشکیل شده است یعنی به معنی رمزارز یا ارز رمزنگاری شده . کریپتوکارنسی یا رمز ارز که از دسته ارزهای دیجیتال کنترل نشده است ، برای تضمین امنیت معاملات و تراکنش های خود از الگوریتم های رمز نگاری استفاده می کند که جعل وکلاهبرداری از آن ها را تقریبا غیر ممکن می سازد. بسیاری از رمزارزها از سیستم­‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاکچین استفاده می‌کنند؛ بلاکچین یک سیستم ثبت سوابق تراکنش است که بین تمام اعضای شبکه پخش شده است .

پس رمزارزها دسته ای از ارزهای دیجیتال هستند که کنترل نشده اند اما هر ارزدیجیتالی ، رمز ارز نیست.

خود رمزارزها ( کریپتوکارنسی) ها به 2 دسته کوین ها و توکن ها دسته بندی می شوند :

کوین ها : بلاک چین اختصاصی دارند مانند بیت کوین

توکن ها : بلاک چین اختصاصی ندارند و بر روی بلاک چین سایر کوین ها کار می کنند مانند تتر بر پایه اتریوم

ارزهای دیجیتال به 2 دسته متمرکز و غیر متمرکز دسته بندی می شوند : زهایی مانند بیت کوین در دسته‌ی رمزارزهای غیرمتمرکز قرار دارد. چون بر اساس شیکه ی غیر متمرکز بلاک چین کار می کنند رمزارزهای غیرمتمرکز از طریق شبکه‌های اختصاصی در اختیار عموم مردم قرار می‌گیرد.

انواع رمزارز (کریپتوکارنسی)

رمزارزهایی که در موارد زیر از آن ها نام برده خواهد شد ، جزو معروف ترین رمزارزهای بازار هستند .

بیت کوین (Bit Coin)

بیت کوین یک نسخه از شبکه P2P از پولی الکترونیکی است که تمام مبادلات آن در یک دفتر عمومی به نام بلاک چین ثبت می‌شود. در اواخر ماه اکتبر ۲۰۰۸، شخصی ملقب به ساتوشی ناکاموتو (که ممکن است حتی یک گروه باشند ولی هویتشان هنوز ناشناخته است) مستنداتی به نام «بیت کوین: یک سیستم پول نقد الکترونیکی نظیر به نظیر» را در وب ‌سایت bitcoin.org منتشر کرد و سپس این مستندات را برای لیستی بلندبالا از افراد حاضر در دنیای رمزنگاری و اقتصاد ایمیل کرد.

در لحظه ظهور بیت کوین، قیمت آن حدودا معادل ۰.۰۱ دلار بود و امروز این ارزش از ۵۰ هزار دلار به ازای هر کوین عبور کرده است. بسیاری عقیده دارند که ارزش بیت کوین از این هم به مراتب بیشتر خواهد شد و طی سال ۲۰۲۲ میلادی باید منتظر ارزش ۱۰۰ هزار الی ۲۵۰ هزار دلاری باشیم.

اتریوم (Ethereum)

اتریوم بلاک چینی غیر متمرکز، متن‌ باز و دارای قابلیت قرارداد هوشمند است.. پس از بیت کوین، اتر دومین رمزارز بزرگ از نظر ارزش بازار و بلاک چین اتریوم پراستفاده‌ترین بلاک چین دنیا است. برخلاف بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال که تنها راهی برای مبادله و ذخیره‌ی ارزش هستند، اتریوم خود را شبکه‌ای محاسباتی غیر متمرکز می‌نامد که بر اساس تکنولوژی بلاک چین ساخته شده است.

در کل این رمزارز با هدف هوشمندسازی فرایندها و ایجاد فضایی برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز و خودکار ایجاد شد.اتریوم در جولای سال 2015 به سرپرستی آقای ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، که یک برنامه‎‌نویسی روسی-کانادایی است شروع به رقایت در عرصه ی ارزهای دیجیتال کرد. از مزایای اتریوم می توان به این که دارای جامعه‌ای بزرگ و جهانی است و می‌توان برای انجام سایر تراکنش‌های مالی، اجرای قراردادهای هوشمند و ذخیره‌ی داده برای اپلیکیشن‌های شخص ثالث استفاده کرد ، اشاره کنیم.

ریپل (Ripple)

پلتفرم ریپل یک پروتکل به‌صورت متن‌باز است که به‌منظور انجام تراکنش‌های سریع و ارزان طراحی شده است. ریپل به‌جای استفاده از سیستم ماینینگ بلاک چین، از یک مکانیزم اجماع از طریق گروهی از سرورها برای تأیید معاملات اش استفاده می‌کند..این پلتفرم نه‌تنها ارز دیجیتال مخصوص به خود یعنی همان ریپل (XRP) را دارد بلکه به همه‌ی افراد این امکان را می‌دهد تا از طریق این پلتفرم، ارز دیجیتال خود را در RippleNet ایجاد کنند.

استلار (stellar)

ارز دیجیتال استلار یکی دیگر از انواع رمز ارزها است که یک شبکه‌ نظیر به نظیر که همانند بیت کوین، غیرمتمرکز است. استلار نیز مانند سایر ارزهای دیجیتال، از تکنولوژی بلاک چین استفاده می‌کند. در این شبکه‌ی غیرمتمرکز، هیچ نهادی مرکزی و تصمیم گیرنده‌ای وجود ندارد. استلار شبکه ای غیرمتمرکز برای انجام عملیات پرداخت است که با استفاده از دفتر کل توزیع شده روی تکنولوژی بلاک چین به افراد امکان معاملات برون مرزی را می دهد.

استلار در سال ۲۰۱۴ و با ماهیتی تقریبا مشابه ریپل (Ripple) به وجود آمد. در حالی که ریپل به ارائه راه حلی برای انتقال بین بانک های سراسر جهان متمرکز است، استلار قصد تسهیل پرداخت های بین المللی افراد را در سراسر دنیا دارد.

استلار با هدف ایجاد پلتفرمی سریع و امن برای انتقال وجوه به وجود آمد. استلار توسط سازمانی غیرانتفاعی به نام Stellar Development Foundation مدیریت می شود. لومن ارز دیجیتال استلار است که با علامت اختصاری XLM در بازار های بین المللی شناخته می شود و میزان کل عرضه آن 100 میلیارد واحد است که با گذشت زمان و بصورت خودکار به بازار عرضه می شود.

لایت کوین (Lightcoin)

لایت کوین یکی از قدیمی‌ترین ارزهای دیجیتال موجود در بازار کریپتوکارنسی‌ها است و توسط چارلی لی (Charlie Lee) در ماه اکتبر سال ۲۰۱۱ راه‌اندازی شد. یکی از اهداف اصلی لایت کوین کاهش زمان تائیدیه هر بلاک از ۱۰ دقیقه به ۲٫۵ دقیقه بود، که درنتیجه آن بتوان تراکنش‌های بیشتری را تأیید کرد. در حال حاضر، روزانه ۱۴،۴۰۰ لایت‌ کوین استخراج می‌شود که این حداکثر مقدار ممکن است.

کاردانو (Cardano)

پروژه کاردانو (Cardano) در سال ۲۰۱۵ توسط چارلز هاسکینسون (Charles Hoskinson) یکی از بنیان‌گذاران اتریوم آغاز به کار کرده است اما ۲ سال طول کشید که عرضه شود. توکنی که در شبکه ارز دیجیتال کاردانو استفاده می‌شود، آدا (Ada) نام دارد.در حقیقت کاردانو بعد از معرفی خیلی زود به یک محبوبیت چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ جهانی رسیده است. ارزدیجیتال کاردانو در حال حاضر با بیش از ۳ میلیارد دلار ارزش بازار، هفتمین ارز دیجیتال بزرگ در دنیاست. حدود ۲۰۰ میلیون دلار نیز روزانه گردش مالی در این ارز دیجیتال است.ارز دیجیتال کاردانو یک ارز دیجیتال نسل سوم است که از قراردادهای هوشمند نیز پشتیبانی می‌کند..

در ارز دیجیتال کاردانو چند نود برای تایید تراکنش‌ها استفاده می‌شوند. به این نودها اسلات لیدر گفته می‌شود.در سیستم ارز دیجیتال کاردانو زمان به بازه‌هایی به اسم اپیک تقسیم می‌شود. هر اپیک نیز به بازه‌های کوچک‌تری به نام اسلات تقسیم می‌شود. در این سیستم تنظیم‌شده که در هر اسلات یک بلاک تولید شود.پس‌ازآن شبکه برای هر اسلات یک نود را به‌عنوان لیدر آن اسلات انتخاب می‌کند که همان‌طور که گفتیم به آن‌ها اسلات لیدر گفته می‌شود. این اسلات لیدرها کارشان این است که تراکنش‌های منتشرشده در شبکه در آن بازه زمانی را تایید کنند، با آن بلاک بسازند و به Blockchain متصل کنند.

پولکادات (DOT)

ارز دیجیتال پولکادات با نماد DOT در ماه May سال ۲۰۲۰ به طور رسمی راه‌اندازی شد. رشد این رمزارز با توجه به خوشبینی یا بدبینی‌هایی که برای آینده‌ی شبکه‌ی این ارز وجود دارد بالا و پایین می‌شود. شبکه‌ی بلاک چین پولکادات در واقع چند بلاک‌چین هماهنگ را به صورت یک مجموعه در اختیار کاربران خود قرار می‌دهد.یکی از اهداف اصلی رمزارز پولکادات تامین مالی مورد نیاز شبکه است. هر فرد دارنده‌ی رمزارز پولکادات در آینده‌ی این شبکه نقش دارد.

دوج کوین (Dogecoin)

دوج کوین رمزارزی نظیربه‌نظیر و متن‌باز محسوب می‌شود که برای سرگرمی به‌وجود آمده و پلتفرمی غیرمتمرکز است که به کاربران اجازه می‌دهد تا پول را به‌صورت آنلاین به‌راحتی انتقال دهند. دوج کوین دسامبر ۲۰۱۳ منتشر شد و تصویر سگی از نژاد شیبا اینو (Shiba Inu) لوگو آن است. وج کوین برخلاف دیگر ارزهای دیجیتال، در ابتدا برای هدف خاصی ساخته نشده بود. با این حال، چند ماه پس از شروع به‌کار و افزایش محبوبیت آن، حامیان اولیه این ارز دیجیتال اعلام کردند که از دوج کوین برای پرداخت انعام به فعالان اینترنت در ازای خدماتشان و کمک به خیریه‌ها استفاده خواهند کرد. دوستانه بودن جامعه و نام جالب دوج کوین در کنار این هدف انسانی که برای آن در نظر گرفته شده بود، طرفداران آن را چند برابر کرد.

مونرو (Monero)

مونرو یک ارز دیجیتال مبتنی بر حریم خصوصی است که در سال 2014 توسط گروه توسعه دهنده 7CORE راه اندازی شد. بلاکچین مونرو با استفاده از تکنینک های رمزنگاری مخصوص به خود چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟ تمامی تراکنش های انجام شده را غیرقابل رهگیری ساخته و به همین دلیل است که این شبکه مورد توجه بسیاری از کاربران قرار گرفته است. رمزارز مونرو از پروتکل اثبات کار پیروی می کند که در نتیجه آن، این ارز نیز مانند بیت کوین از طریق استخراج وارد گردش بازار ارز های دیجیتال می شود.
بلاکچین مونرو به شیوه ای توسعه یافته است که با مخفی نگه داشتن آدرس کاربران و جزئیات تراکنش ها، مبادلات مالی را کاملا مخفی سازی می کند. از طرفی نیز در فرایند استخراج این ارز سعی شده است تا رویکردی منصفانه در پیش گرفته شود تا تمام کاربران از فرصت های یکسان بهره مند شوند. به عنوان مثال توسعه دهندگان بلاکچین مونرو پس از راه اندازی این ارز، هش ریت خاصی را به خود اختصاص ندادند و با استفاده از حمایت های مالی کاربران موفق به راه اندازی این سیستم شدند.

تتر (Tether)

Tether (USDT) تتر یکی از محبوب‌ترین ارزهای پایدار در بازار ارزهای دیجیتال است. این رمزارز با پشتوانه یک دلار آمریکا ایجاد شده است. تتر در قالب توکن بر بستر بلاک‌ چین‌های مختلف وجود دارد و در طی چند سال گذشته با افزایش حجم معاملات و بهبود نقدینگی روبه‌رو شده است.

مانند سایر ارزهای پایدار، خرید تتر برای معاملات ارزهای رمزپایه مفید است زیرا به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا از نوسانات بازار که ممکن است در بیت کوین و یا سایر ارزهای دیجیتال به‌وجود آید، جلوگیری کنند.با استفاده از استیبل کوین‌ها نیز کارمزدهای اضافی و تأخیر در تبدیل بین ارزهای رمزپایه و فیات کاهش می‌یابد.

تتر اولین ارز رمزنگاری شده است که ارزش یک ارز فیات را تقلید می‌کند. این رمزارز در اصل در سال 2014 با نام Realcoin توسط سرمایه‌گذار بیت کوین، بروک پیرس، کارآفرین ری کالینز و توسعه دهنده نرم‌افزار کریگ سلرز منتشر شد.برخلاف سایر ارزهای رمزنگاری نسبتاً ناپایدار که موقعیت‌های بالایی در نمودارها را اشغال می‌کنند،Tether (USDT) یک ارز پایدار است. یکی از چندین توکن مبتنی بر بلاک چین که ارزش آن با ارز یا دارایی دیگری مرتبط است.

Tether مانند بسیاری از ارزهای رمزپایه برتر دنیا، موفقیت‌ها و جریاناتی را تجربه کرده است. قیمت تتر به خصوص در روزهای ابتدایی آن، قیمت تا حدودی بی‌ثبات را نیز به خود دیده و حتی در برهه‌ای به 1.2 دلار رسیده است. قیمت تتر از اوایل سال 2019 نوسانات بسیار کمتری را تجربه کرده است. این مسئله احتمالاً به دلیل افزایش مداوم حجم معاملات آن و پیشرفت کلی بازار خرید ارز دیجیتال است.