بازار بدهی چه کاربردی دارد؟

فرمول نسبت بدهی

نسبت بدهی (Debt Ratio)

نسبت بدهی (استقراض) یا Debt ratio یک نسبت مالی است که میزان اهرمی بودن شرکت را اندازه گیری می‌کند. نسبت بدهی به عنوان نسبت کل بدهی به دارایی های کل بیان می شود. این نسبت به صورت اعشاری یا درصد بیان می شود. این عدد را می توان به عنوان نسبت دارایی های شرکت که توسط بدهی تامین می شود تفسیر نمود.

Debt Ratio همچنین به عنوان نسبت‌بدهی به دارایی نیز استفاده می‌شود.

نسبت بدهی چه اطلاعاتی به ما می‌دهد؟

نسبت بدهی بالاتر، نشان می دهد که شرکت اهرمی تر است، به این معنی که ریسک مالی بیشتری می تواند داشته باشد. در عین حال، اهرمی بودن یک ابزار مهم است که شرکت ها برای رشد استفاده می کنند و بسیاری از شرکت ها استفاده های پایداری را از بدهی ها می برند.

نسبت بدهی ها به طور گسترده ای در صنایع متفاوت است. این نسبت در کسب و کار با سرمایه های سنگین مانند خدمات و خطوط لوله نسبت به دیگر صنایع مانند بخش تکنولوژی دارای Debt Ratio های بسیار بالاتری هستند.

درک Debt Ratio

به عنوان مثال، اگر یک شرکت دارایی های کل 100 میلیون دلاری و بـدهی کل 30 میلیون دلاری داشته باشد، نسبــت بـدهی آن 0.3 یا ٪30 است. آیا این شرکت در وضعیت مالی بهتر از یک با نسبت بدهی 40٪ است؟ پاسخ به نوع صنعت بستگی دارد.

نسبت‌بدهی 30٪ ممکن است برای صنعت با جریان نقدی دائمی، که در آن اکثر شرکت ها بدهی کمتری دارند، بیش از حد بالا باشد. یک شرکت با Debt Ratio بالا در مقایسه با همتایانش احتمالا هزینه استقراض را برای آن شرکت بالا می‌برد و ممکن است در معرض خطر قرار بگیرد. برای مثال، صنایع سنگ شکنی، در طول تابستان 2014 با افزایش سطح بدهی ها و کاهش قیمت انرژی، با شرایط سختی روبرو شدند.

برعکس، یک سطح بـدهی 40٪ ممکن است به راحتی برای یک شرکت در بخشی مانند خدمات عمومی، قابل کنترل باشد، جایی که جریان نقدی پایدار است و نسبت بـدهی بالاتر طبیعی است.

Debt Ratio در رابطه با سایر شاخص های سلامت مالی، می تواند به سرمایه گذاران کمک کند تا سطح ریسک شرکت را تعیین کند.

فرمول نسبت بدهی

تفاوت بدهی Liability و استقراض Debt

بعضی منابع نسبت بدهی را به عنوان بدهی های کل تقسیم بر کل دارایی تعریف می کنند. این نشان دهنده ابهام خاصی بین “استقراض” و “بدهی” است که به شرایط بستگی دارد. به عنوان مثال، در نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام از مجموع بدهی ها (Total Liabilities) در صورت کسر استفاده می‌شود. در مورد نسبت بدهی، ارائه دهندگان داده های مالی، آن را با استفاده از تنها بدهی (وام) های بلند مدت و کوتاه مدت (از جمله حصه جاری وام بلند مدت)، صرف نظر از بدهی ها مانند حساب های قابل پرداخت، محاسبه می کنند.

مثال کاربردی از تحلیل نسبت بدهی

بیایید به چند مثال از صنایع مختلف نگاه کنیم تا نسبت بدهی را محاسبه کنیم. Starbucks Corp. (SBUX) 0 دلار در مدت کوتاه مدت و جاری بدهی بلند مدت را در ترازنامه خود برای سال مالی به پایان رساند 1 اکتبر 2017 و 3،932،600،000 دلار درآمد بلند مدت ذکر کرده است. دارایی های این شرکت 14،365،600،000 دلار بود. پس با تقسیم $ 3،932،600،000 بر $ 14،365،600،000 ، این نسبت برابر با 0.2738 و یا 27.38٪ است.

برای ارزیابی این که آیا این بالا است، ما باید مخارج سرمایه را در نظر بگیریم که به ایجاد یک شعبه از استارباکس می پردازند: فضای تجاری لیزینگ، تجدید ساختن آن به یک طرح خاص و خرید تجهیزات ویژه گران قیمت، که اکثر آنها به ندرت استفاده می شود. این شرکت همچنین باید به استخدام و آموزش کارکنان در صنعت با گردش مالی فوق العاده بالا، مطابق با مقررات ایمنی مواد غذایی و غیره برای 23،768 محل در 74 کشور. شاید 27٪ پس از همه چیز خیلی بد نیست، و در واقع Morningstar صنعت را به میزان 40٪ می دهد. نتیجه این است که استارباکس زمان آسان وام گرفتن پول دارد؛ اعتبار دهندگان معتقدند که این وضعیت در وضعیت مالی محکم است و انتظار می رود که به طور کامل به آنها پرداخت شود.

مثال از شرکت فناوری

در مورد یک شرکت فن آوری چه طور؟ برای سال مالی که به پایان رسید 31 دسامبر 2016، شرکت فیس بوک (FB) بخش کوتاه و فعلی بدهی های بلند مدت خود را به مبلغ 280،000،000 دلار گزارش کرد؛ بدهی بلند مدت آن 5،767،000،000 دلار بود؛ دارایی های کل آن 64،961،000،000 دلار بود. نسبت بدهی فیس بوک می تواند به عنوان ($ 280،000،000 + $ 5،767،000،000) به $ 64،961،000،000 = 0.0931 یا 9.31٪ محاسبه شود. فیس بوک در بازار اوراق قرضه شرکتی قرض نمی گیرد. این زمان کافی برای به دست آوردن سرمایه از طریق سهام است.

در نهایت، اجازه دهید نگاهی به یک شرکت مواد اولیه، شرکت ذغال سنگ قهوه ای معدن چی سنت لوئیس (ARCH). برای سال مالی که در تاریخ 31 دسامبر سال 2016 به پایان رسید، این شرکت مدت کوتاهی و فعلی بدهی بلند مدت 11،038،000 دلار، بدهی بلند مدت 351،841،000 دلار و دارایی های مجموع 2،136،597،000 دلار را به خود اختصاص داد. معادن زغال سنگ بسیار سرمایه گذار هستند، بنابراین صنایع از قدرت استفاده می کنند: نسبت بدهی به میزان 47٪ است. حتی در این رقابت، نسبت بدهی اوراق بهادار قیر (11،038،000 دلار + 351،841،000 دلار) به $ 2،136،597،000 = 16.98٪ بسیار پایینتر از حد متوسط ​​است.

نسبت بدهی بیش از 100٪ به شما می گوید که یک شرکت بـدهی بیشتری نـسبت به دارایی دارد. در همین حال، نسبت بــدهی کمتر از 100٪ نشان می دهد که یک شرکت دارای دارایی های بیشتری نــسبت به بدهـی است.

به زبان ساده می‌توان گفت Debt بدهی ای است که به آن بهره تعلق می‌گیرد. مانند وام های بانکی یا اوراق بدهی.

روش های پرداخت بدهی دولت به طلبکاران بزرگ

بررسی روش های پرداخت بدهی دولت به طلبکاران بزرگ اعم از بانک ها، صندوق های بیمه ای و پیمانکاران

سازمان تامین اجتماعی برای حمایت های اجتماعی تشکیل شده است. با وجود ذخایر و سرمایه گذاری ها، متاسفانه این سازمان در مرز بین سیستم های اندوخته گذاری جزئی و بدون اندوخته قرار دارد. از طرفی، بدهی دولت به تأمین اجتماعی روز به روز بیشتر می شود. در نتیجه، وصول مطالبات یک ضرورت بزرگ برای تأمین اجتماعی است. بسترهای قانونی و روش هایی از جمله روش بازاری در تسویه بدهی استفاده می شوند. از طرف دیگر، در انتخاب مناسب ترین روش های تسویه بدهی باید اهداف و اولویت های دولت نیز که شامل شفافیت و ایستادگی در برابر رانت جویی، انضباط مالی، پیامدهای اقتصادی مطلوب و عدم پیچیدگی اداری و نهادی مورد توجه قرار گیرند.

ضرورت و اهداف پژوهش

سازمان تأمین اجتماعی در سال 1395 با پوشش بیش از 41 میلیون، بزرگترین صندوق تأمین اجتماعی ایران محسوب می شود. سرنوشت حمایت های اجتماعی در ایران به گونه ای به سرنوشت صندوق تأمین اجتماعی و پایداری آن گره خورده است. مخارج این سازمان در سال 1395 بیش از 62 هزار میلیارد تومان شده است. این مخارج باید بر اساس حق بیمه تأمین شود. بخشی بزرگی از مطالبات سازمان تامین اجتماعی مربوط به دولت است. بدهی انباشته دولت به ارزش روز و بر اساس ارقام ثبت شده در صورت های مالی سازمان در سال 1395 به رقم 140 هزار میلیارد تومان رسیده است. از این روی، وصول مطالبات یک ضرورت بزرگ برای تأمین اجتماعی است.

وضعیت سازمان تامین اجتماعی

در ایران حمایت های اجتماعی با شکل گیری سازمان تأمین اجتماعی در سال 1354 آغاز گردید. سسیستم تأمین اجتماعی ایران از لحاظ مزایا به صورت مزایای تعریف شده DB است. در این سیستم، مزایا بر اساس یک فرمول مشخص بدون ارتباط مستقیم با حق‎بیمه تعیین می شود. سیستم تأمین اجتماعی ایران در درجه نخست به درآمدهای حق بیمه وابسته است و سهم درآمدهای حاصل از سرمایه گذاری کم و پرنوسان بوده است. اما عدم وصول حق بیمه ها موجب شده که درآمدهای سازمان، دیگر برای پوشش مخارج کفایت نکند. نسبت منابع به مخارج در سال 94 به حدود 92/0 رسیده است. این بدان معنی است که نه تنها مازادی برای اندوخته گذاری سازمان وجود ندارد، بلکه برعکس در صورت تداوم شرایط باید اندوخته ها را برای پوشش مخارج صرف کرد. از طرفی بدهی دولت به تأمین اجتماعی در سال 1393 بالغ بر 85 هزار میلیارد تومان گردیده و در صورت ادامه روند موجود تا سال 1400 حتی به 450 هزار میلیارد تومان خواهد رسید.

روش های تسویه بدهی عمومی

انتخاب رویکرد یا روش مناسب بستگی به اهداف و استراتژی های سازمان و شرایط بازارهای مالی دارد. اغلب طلبکاران دولت از روش های بازاری برای تسویه بدهی خود استفاده کرده اند. یک گزینه برای تسویه بدهی های دولت بازخرید این بدهی و دریافت پول نقد است. روش دیگر، تبدیل بدهی به دارایی های مالی است که نقدشوندگی بالاتری دارند. این کار شامل دریافت مالکیت بنگاه ها یا سهام و برگه های بدهی است. تأمین اجتماعی یا دیگر طلبکاران می توانند خریدار و دریافت کننده بدهی های جدید باشند و به جای وجوه نقد، انواع مختلفی از برگه های بدهی دولتی را به ترکیب دارایی های خود بیافزایند. از جمله روش های غیربازاری تبادل بدهی با دارایی های حقیقی دولت است. این کار علاوه بر بنگاه های تولیدی، شامل دیگر دارایی های دولت مانند ملک و زمین های دارای ارزش ویژه مانند مناطق آزاد می شود که می تواند در تسویه بدهی استفاده شوند.

حجم کل بدهی ها و پایداری مالی دولت

بدهی کل بخش دولتی در برآوردهای خرداد 1395 بیش از 406 هزار میلیارد تومان بوده است. شبکه بانکی و تأمین اجتماعی دو طلبکار عمده هستند.

در رابطه با پایداری مالی باید گفت که بدون درآمدهای نفتی کسری بودجه افزایش خواهد یافت و حد و مرزی برای بدهی دولت وجود نخواهد داشت. درخصوص بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی، توافق با دولت بر سر میزان بدهی و چگونگی احتساب بهره و ارزش روز ضروری است. از طرف دیگر، در انتخاب مناسب ترین روش های تسویه بدهی باید اهداف و اولویت های دولت نیز مورد توجه قرار گیرند. معیارهای زیر در اولویت دولت و منافع عموم هستند و باید در انتخاب روش تسویه مورد توجه قرار گیرند:

• شفافیت و ایستادگی در برابر رانت جویی
• انضباط مالی
• پیامدهای اقتصادی مطلوب
• عدم پیچیدگی اداری و نهادی

بازارهای مالی ایران و ذخایر و سرمایه گذاری های سازمان تامین اجتماعی

بازارهای مالی در انتخاب روش تسویه بدهی های دولت و موفقیت آن بسیار اهمیت دارد. در اغلب کشورها از روش های مبتنی بر بازار مانند بازخرید بدهی، تبدیل بدهی به سهام یا دیگر اوراق بدهی استفاده شده است. ساختار سرمایه گذاری مالی در ایران براساس بازار مبادله، سرمایه گذاری مستقیم و غیرمستقیم، بازار اولیه و ثانویه تقسیم بندی می شود. از طرفی، ابزارهای مالی را به طور عمده می توان در سه دسته سهام، اوراق با درآمد ثابت و ابزارهای مشتقه طبقه بندی کرد.

سیستم تأمین اجتماعی ایران یک سیستم با اندوخته گذاری جزئی است. متأسفانه سازمان با نسبت اندوخته گذاری 4/2 در واقع در مرز بین سیستم های اندوخته گذاری جزئی و بدون اندوخته قرار دارد. از نظر ریسک و بازده، سرمایه گذاری های سازمان در قالب تسهیلات پرداختی و وجوه اداره شده، در سال های گذشته بازده منفی به همراه داشته است.

بسترهای قانونی و انتخاب روش مناسب پرداخت بدهی دولت

چهار مرحله تغییر رویکرد در قبال روش های پرداخت بدهی در نگاه قانون گذار وجود دارد. در دهه هفتاد و هشتاد، در برنامه های توسعه و بودجه های سنواتی واگذاری شرکت های دولتی و تبادل بدهی برای تسویه بدهی در نظر بود. دومین تغییر رویکرد در دهه هشتاد، تبدیل بدهی به سهام بورسی و واگذاری سهام شرکت ها بر اساس سیاست های اصل چهل و چهارم قانون اساسی جای خود را در روش های پرداخت مورد نظر قانون گذار باز کرد. در اواخر این دهه حتی تأکید بر فروش شرکت ها و بازپرداخت نقدی از محل درآمدهای فروش قرار داشت.

قانون گذار به بازارهای مالی و ظرفیت بالای این بازارها به منظور تسویه بدهی ها جلب شد. از طرفی، به دلیل حجم بالای بدهی و در عین حال مطالبات دولت، به تدریج معاوضه بدهی ها نیز به منظور تسویه مورد توجه قرار گرفت. از این رو، به دنبال ظرفیت بالای بازارهای مالی و اوراق بدهی، دولت “اوراق تسویه خزانه” را منتشر کرد تا تسویه معاوضه ای بدهی ها به صورت غیرمستقیم یا با چند واسطه نیز ممکن گردد. این روش از برنامه ششم مورد توجه دولت قرار گرفت و از سال 94 در تمام بودجه های سالانه تکرار شده است. بنابراین می توان گفت که در دوره جدید تمرکز قانون گذار بر روش های تسویه مبتنی بر بازارهای مالی قرار دارد.

برای تمام روش های بازار بدهی چه کاربردی دارد؟ چهارگانه بستر قانونی لازم به ویژه در برنامه های پنجم و ششم توسعه و بودجه های سنواتی سال های اخیر وجود دارد. مناسب ترین روش های پرداخت بدهی عبارتند از:

• دریافت پول نقد(از محل درآمد فروش برگه بدهی یا انضباط مالی و وضع مالیات های اجتماعی)
• تبادل بدهی با اوراق بدهی منتشره از سوی دولت(یا انتشار اوراق بدهی از سوی تأمین اجتماعی با ضمانت دولت)
• معاوضه بدهی های دولت و سازمان تأمین اجتماعی
• تبدیل بدهی به سهام بورسی

راهکارهای پیشنهادی پرداخت بدهی از دولت

پس از بررسی های صورت گرفته به منظور ارائه راهکارهایی برای پرداخت بدهی دولت به طلبکاران گزینه های شش گانه زیر پیشنهاد می شود؛

1. تسویه وام بانک رفاه کارگران با استفاده از اوراق تسویه
2. تبادل بدهی با اوراق بدهی(اسناد خزانه) دولتی
3. صدور مجوز انتشار اوراق بدهی توسط سازمان تأمین اجتماعی به تضمین اصل و سود دولت
4. وضع مالیات اجتماعی و پرداخت نقدی
5. تبادل بدهی با سهام بورسی

جمع بندی

سازمان تامین اجتماعی، بزرگترین صندوق تأمین اجتماعی ایران محسوب می شود. این سازمان با کسری نقدینگی شدید روبروست که بخشی بزرگی از مطالبات مربوط به دولت است. روش مناسب تسویه بدهی، روشی است که بیشترین انطباق را با معیارها و اولویت های مورد نظر سازمان و دولت در پرداخت بدهی داشته باشد. دریافت پول نقد، تبادل بدهی با اوراق بدهی منتشره از سوی دولت، معاوضه بدهی های دولت و سازمان تأمین اجتماعی و تبدیل بدهی به سهام بورسی مجموعه ای از مناسب ترین روش های پرداخت بدهی هستند. از طرفی، تسویه وام بانک رفاه کارگران با استفاده از اوراق تسویه و وضع مالیات اجتماعی و پرداخت نقدی از جمله پیشنهادات ارائه شده به منظور تسویه بدهی می باشند.

وقتی بازار بدهی بزرگ‌ترین چالش و رقیب تالار شیشه‌ای می‌شود

رییس کمیسیون اقتصادی مجلس گفت: نگرانی‌های ناشی از استمرار عدم تحقق مطالبات فعالان بازار سرمایه در دولت آینده به افزایش مشکلات در بازار سرمایه دامن زده است.

محمدرضاپورابراهیمی با اشاره به کاهش 179 واحدی شاخص کل قیمت و بازده نقدی بورس اوراق بهادار در روزهای اخیر، گفت: در فضای انتخاباتی فعالان بازار بورس متناسب با تحلیل فضای انتخابات و آینده بازار سرمایه و پیش بین‌های آن اقدام به اخذ تصمیم می‌کنند.

نماینده مردم کرمان و راور در مجلس شورای اسلامی، افزود: آنچه که در وضعیت کنونی بازار سرمایه وجود دارد، عدم تعیین تکلیف برای جایگاه ریاست جمهوری آینده و برنامه‌های دولت آینده است، که پایین آمدن حجم معاملات ناشی از فضای انتخاباتی پیش‌رو است.

ابهام در آینده انتخابات سبب عدم اتخاذ تصمیم در بازار سرمایه شده است

پورابراهیمی با بیان این‌که ابهام در آینده انتخابات سبب عدم اتخاذ تصمیم در بازار سرمایه شده است، ادامه داد: پیش‌بینی‌هایی که بازار سرمایه از آینده انتخابات دارد، تصمیم‌گیری‌های سهامداران را با پیچیدگی‌هایی روبه‌رو کرده است و سهامداران تصمیمات خود را به بعد از انتخابات موکول کرده‌اند.

وی با اشاره به اقدامات دولت یازدهم در بازار سرمایه یادآور شد: مصوبه شورای پول و اعتبار برای کاهش نرخ سود سپرده بانکی به رشد و توسعه بازار سرمایه کمک می‌کند، که دولت آینده باید اقدامات لازم را در این عرصه انجام دهد.

عدم تحقق کاهش نرخ سود سپرده به افزایش مشکلات در بازار سرمایه دامن زده است

پورابراهیمی با بیان این‌که فعالیت‌های بازار بدهی به رقیب بازار سهام تبدیل شده است، افزود: بازار سرمایه با شرایط خاصی روبه رو شده، چرا که بازار بدهی که می‌توانست به توسعه بازار سرمایه کمک کند، به رقیب بازار سهام تبدیل شده و بازار سرمایه را دچار چالش کرده است.

این نماینده مردم در مجلس دهم، ادامه داد: نگرانی‌های ناشی از استمرار این وضعیت در دولت آینده و عدم تحقق مطالبات فعالان بازار سرمایه همانند کاهش نرخ سود سپرده و یا بازار بدهی به افزایش مشکلات در بازار سرمایه دامن زده است.

رییس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی، تصریح کرد: ابهام در آینده دولت و این‌که چه شخصی با چه رویکردی و با چه برنامه‌ای برای اقتصاد و بازار سرمایه روی کار می‌آید، شاخص سهام را با افت روبه‌رو کرده است.

بازار بدهی بازاری است که در آن انواع اوراق مبتنی بر بدهی مبادله می‌شوند، در این بازار ذی‌نفعان می‌توانند دیون جدید را در بازار اولیه خرید و فروش کنند و یا این‌که در بازار ثانویه اوراق مبتنی بر بدهی وارد شده و به خرید و فروش دیون گذشته بپردازند.

در بازار بدهی انواعی از اوراق بدهی کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت مبادله می‌شود که می‌تواند مرتبط با دولت، شرکت‌ها، شهرداری‌ها و. باشد.

کاربرد و انواع دارایی مصنوعی (synthetic asset) چیست و چه کاربردی دارد؟

اصطلاح دارایی مصنوعی (synthetic asset) به ترکیبی از دارایی‌ها اشاره می‌کند که ارزشی مشابه به دارایی‌های دیگر دارند. به طور سنتی، دارایی های مصنوعی ، اوراق مشتقه مختلفی مانند معاملات آپشن‌ بیت کوین یا قراردادهای آتی را ترکیب می‌کنند تا یک دارایی اساسی مانند سهام، اوراق قرضه، کالاها، شاخص‌ها، ارزها یا نرخ بهره را شبیه‌سازی کنند.

به عنوان مثال، یک شرکت سرمایه‌گذاری ممکن است به جای خرید سهام، در همان سهام پوزیشن خرید (Call) را باز کند یا در پوزیشن فروش (Put)، آن را بفروشد (یعنی به جای خرید و فروش یک سهام خاص، آن را ترید می‌کند). در اینجا استفاده از دارایی های مصنوعی به این شرکت اجازه می‌دهد تا از دارایی‌های مالی متعدد، به جای یک دارایی سرمایه‌گذاری واحد استفاده کند.

ارزش کلیه قراردادهای اوراق مشتقه، بیش از ۱.۲ کوادریلیون دلار است: عددی که بسیار بیشتر از املاک جهانی (۲۱۷ تریلیون دلار)، بدهی جهانی (۲۱۵ تریلیون دلار)، بازارهای سهام جهانی (۷۳ تریلیون دلار) و موجودی طلای جهان است.

از یک طرف می‌توان از اوراق مشتقه برای کمک به ریسک قیمت انواع دارایی‌ها مانند کالاها به بدهی استفاده کرد. همچنین اوراق مشتقه باعث تقویت و تشدید ناکارآمدی بازار می‌شوند و تریدرها را به یک بازی با مبلغ صفر و بدون ایجاد ارزش واقعی در بازار تشویق می کنند.

استفاده از محصولات اوراق مشتقه، به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که بدون تسویه حساب فیزیکی، ترید آربیتراژ، ریسک انتقال و پوشش ریسک، از نوسانات قیمت سود کسب کنند.

دارایی مصنوعی کریپتویی چیست؟

هدف دارایی مصنوعی مبتنی بر ارز دیجیتال این است که بدون نیاز به نگهداری دارایی اساسی، کاربران را در برابر انواع دارایی‌ها قرار دهد. این دارایی می‌تواند از ارزهای فیات مانند دلار آمریکا یا ین ژاپن تا کالاهایی مانند طلا و نقره و همچنین شاخص‌های سرمایه‌گذاری یا سایر دارایی‌های دیجیتال باشد.

سرمایه‌گذاران می‌توانند با استفاده از دارایی مصنوعی منحصر به فرد و بدون ترک اکوسیستم ارز دیجیتال، توکن‌هایی را نگهداری کنند که ارزش برخی از دارایی‌ها را شبیه‌سازی می‌کنند.

دارایی مصنوعی کریپتویی تمام مزایای غیرمتمرکز‌ بودن را به نیز کاربران ارائه می‌دهد؛ زیرا آنها با استفاده از قرارداد هوشمند و سایر ابزارهای امن برای همه کاربران، در سراسر مرزها باز هستند و داده‌ها در دفتر کل توزیع شده (DLT) ذخیره می‌شوند.

انواع دارایی‌های مصنوعی کریپتویی

Abra یک پلتفرم سرمایه‌گذاری غیرمتمرکز است که به کاربران اجازه می‌دهد تا از ارز دیجیتال خود به عنوان وثیقه برای ایجاد دارایی مصنوعی استفاده کنند. مدل دارایی مصنوعی Abra از قراردادهای هوشمند بیت‌کوین و لایت‌کوین استفاده می‌کند.

در عمل، اگر یک سرمایه‌گذار بخواهد از طریق Abra سهام گوگل بازار بدهی چه کاربردی دارد؟ را به ارزش ۱۰۰۰ دلار بخرد، این شرکت ۱۰۰۰ دلار از بیت‌کوین کاربر را در برابر قیمت سهام گوگل پشتیبانی می‌کند. اگر ارزش سهام گوگل، بالا یا پایین برود، مقدار معادل بیت‌کوین به قرارداد کاربر اضافه یا از آن کم می‌شود.

در مثال بالا، سرمایه‌گذار می‌توانست در حالی که پوزیشن خرید در گوگل دارد، پوزیشن فروش نیز در بیت‌کوین باز کند؛ در همین حال، Abra در حالی که گوگل را فروش استقراضی می‌کرد، پوزیشن خرید نیز در بیت‌کوین باز می‌کرد.

پلتفرم سینتتیکس (Synthetix) برای ترید دارایی مصنوعی

سینتتیکس (Synthetix) یک پلتفرم مبتنی بر اتریوم است که به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا ارز دیجیتال مصنوعی را روی پلتفرم همتا به همتای آن ترید کنند. این قضیه کاربران را قادر می‌سازد تا به محصولات مصنوعی دسترسی پیدا کرده و به طور همزمان در برابر دارایی‌های غیر ارز دیجیتالی مانند طلا، دلار بازار بدهی چه کاربردی دارد؟ و سهام قرار بگیرند. در حال حاضر ۶۹ میلیون دلار در قراردادهای اوراق مشتقه مصنوعی جریان دارد.

سینتتیکس در حال حاضر دارای برنامه‌های غیرمتمرکز است:

• صرافی مصنوعی Mintr: که به کاربران امکان می‌دهد تا توکن‌های بومی SNX پلتفرم را به اشتراک بگذارند و بتوانند از کارمزدهای آنها درآمد کسب کنند.
  تیم سینتتیکس یک پلتفرم صدور با معماری چند لایه، یک صرافی ،و بازاری برای دارایی‌های مصنوعی با پشتوانه ارز دیجیتال ایجاد کرده است.
  سینتتیکس به کاربران اجازه می‌دهد تا دارایی‌های مصنوعی متنوعی از جمله ارز فیات، اوراق مشتقه، ارزهای دیجیتال و طبقات مختلف دارایی را صادر کنند. نمونه‌های آن بیت‌کوین، یورو، دلار، سهام تسلا، طلا و غیره است. کاربر به منظور ایجاد دارایی مصنوعی، وثیقه را به شکل توکن‌های SNX قرار می‌دهد. سپس کاربر قادر خواهد بود یك دارایی مصنوعی را با دیگری مبادله کند و وثیقه را از طریق یك اوراكل بدون واسطه قیمت‌گذاری کند.
• (Universal Market Access (UMA: این یک پلتفرم غیرمتمرکز برای قراردادهای مالی است که از یک مکانیزم اوراکل صادقانه و قراردادهای هوشمند برای توانمندسازی کاربران برای ایجاد محصولات مالی خود استفاده می‌کند. در اصل کاربران UMA می‌توانند با استفاده از پروتکل‌هایی مانند ERC20، محصولات مالی بسازند تا اوراق مشتقه توکنیزه‌ای را ایجاد کنند و در معرض دارایی‌های اساسی در دنیای واقعی که مانند ETF سنتی عمل می‌کنند، قرار بگیرند.

چرا دارایی های مصنوعی کریپتویی اهمیت دارند؟

مدل‌های ارز مصنوعی با وثیقه ارز دیجیتال که با قراردادهای هوشمند کار می‌کنند، پیامدهای عظیمی در صنعت مالی سنتی دارند. این مدل‌ها، به دارندگان ارز دیجیتال، برای ترید دارایی‌های سنتی و همچنین اوراق مشتقه آنها لوریج پیشنهاد می‌کنند.

عدم تمرکز به یک جامعه جهانی سرمایه‌گذاران امکان دسترسی آزاد می‌دهد. قبل از این که محصولاتی مانند Abra، سینتتیکس و UMA در دسترس قرار بگیرند، تنها تعداد معدودی از سرمایه‌گذاران سازمانی می‌توانستند به بازار جهانی اوراق مشتقه دسترسی پیدا کنند؛ اکنون هر کسی که گوشی هوشمند و درکی از دارایی مصنوعی دارد، می‌تواند به این وسایل قدرتمند سرمایه‌گذاری دسترسی پیدا کند.

با پلتفرم‌های دارایی مصنوعی ارز دیجیتال، که درهای اوراق مشتقه را روی هزاران سرمایه‌گذار جدید باز می‌کند، تنها زمان خواهد گفت که سیل احتمالی قراردادهای اوراق مشتقه جدید با وثیقه ارز دیجیتال، چه تاثیری در منظر سنتی مالی خواهد داشت.

عرضه اولیه (IPO) چیست و چه کاربردی برای شرکت ها دارد؟

عرضه اولیه که مخفف عبارت Initial Public Offering می باشد، عبارت از عرضه درصد مشخصی از کل سهام یک شرکت برای نخستین بار در بورس یا فرابورس است. عرضه اولیه یک شرکت خاص منجر به مجاز شدن خرید و فروش سهام آن شرکت در بازار بورس یا فرابورس می شود. شرکت های متقاضی ورود به بورس در صورتی که شرایط و اوضاع مالی مناسبی داشته باشند، در صف انتظار قرار می گیرند و بعد از گذشت یک مدت زمانی در بورس عرضه می شوند. همچنین در صورتیکه شرکت ها شرایط بهتری به منظور تامین الزامات قانونی داشته باشند، در بورس پذیرفته می شوند و در غیر این صورت سهام آنها در بازار فرابورس مورد معامله قرار خواهد گرفت.

عرضه اولیه چه مزایایی برای شرکت ها دارد؟

اولین هدف شرکت هایی که برای ورود به بورس اقدام می کنند، عبارت از تامین مالی و جذب سرمایه مورد نیاز می باشد. همچنین به دلیل اینکه شرکت های فعال در بورس ملزم به شفافیت مالی هستند، شرایط بهتری را به منظور جذب وام پیدا می کنند. مورد سوم عبارت از این است که حضور در بورس منجر به مشهورتر شدن شرکت می شود؛ شهرت به دست آمده از طریق وارد شدن به بورس در نهایت انگیزه مشتریان را برای همکاری با این شرکت افزایش می دهد و همچنین مشتریان جدیدتری را جذب شرکت می کند.https://www.merriam-webster.com

عرضه اولیه چه مزایایی برای سرمایه گذاران دارد؟

در سال های اخیر عرضه اولیه (در بیش از 90% موارد) در فاصله کوتاه پس از عرضه شدن سودآوری خوبی را داشته است و این امر منجر به افزایش انگیزه سرمایه گذاران (به خصوص تازه واردان) برای خرید عرضه اولیه شرکت ها شده است. همچنین در اکثر موارد قیمت عرضه سهم پایین تر از ارزش ذاتی یا NAV آن سهم می باشد و پرواضح است که به دلیل حرکت کردن قیمت ها در بلند مدت به سمت ارزش ذاتی، اکثر سرمایه گذاران از چنین سهمی استقبال کنند. عوامل بیان شده باعث می شود که سهم عرضه شده در روزهای اولیه متقاضیان زیادی داشته باشد و این سهم بتواند سود خوبی را نصیب مالکان خودش بکند.

چگونه عرضه اولیه بخریم؟

همانطور که شرکت ها برای ورود به بورس یک سری شرایطی داشته باشند، افرادی که داوطلب سرمایه گذاری در این بازار هستند هم باید یک سری شرایطی را احراز کنند. اصلی ترین شرط عبارت از داشتن کد معاملاتی و دسترسی به سامانه معاملات آنلاین یکی از کارگزاری می باشد که از بازار بدهی چه کاربردی دارد؟ طریق ثبت نام در این کارگزاری ها این امکان فراهم می شود. افرادی که شرایط معامله کردن در بورس را به دست می آورند می توانند نسبت به خرید عرضه اولیه و سهام شرکت های فعال در بورس یا فرابورس اقدام کنند.

همچنین باید توجه داشت که روش های گوناگونی برای خرید عرضه اولیه سهام وجود دارد. بورس تهران در گذشته از روش حراج با اولویت زمانی برای عرضه اولیه سهام استفاده می کرد؛ در این روش ابتدا سهم ها بدون دخالت سرمایه گذاران حقیقی کشف قیمت می شدند، سپس بر اساس تعداد سهام شرکت و تعداد سهامی که قرار بود عرضه شود، سهمیه هر فرد برای خرید و ساعت سفارش گذاری تعیین می شدند. در این روش اولویت با افرادی بود که تقاضای آنها برای خرید عرضه اولیه زودتر ثبت شده بود. ولی اخیرا از روش بوک بیلدینگ برای عرضه اولیه سهام استفاده می شود.

روش بوک بیلدینگ در ثبت سفارش عرضه

روش بوک بیلدینگ یک سری مزیت های خاصی دارد که مهمترین آنها عبارت از امکان ثبت سفارت به قیمت های مختلف می باشد. در این روش مقدار حداکثر سفارش مشخص می باشد و قیمت توسط خریدار تعیین می شود. سقف تعدادی به منظور رسیدن سهم های یکسان به همه افراد قرار داده می شود و هیچ شخصی بیش از این سقف اجازه خرید ندارد. نهاد عرضه کننده یک قیمت را به عنوان قیمت کف تعیین می کند، ولی خریدار می تواند سفارش خودش را مابین این قیمت کف و 10% بالاتر از آن قرار دهد.

همچنین ساعات ثبت سفارش به روش بوک بیلدینگ 48 ساعت قبل از عرضه به اطلاع فعالان بورس و فرابورس می رسد. این شرایط باعث شده است که سرمایه گذاران در بازه تعیین شده و با خیال راحت نسبت به ثبت سفارش خودشان اقدام کنند. همچنین به منظور محاسبه مقدار مبلغ لازم برای خرید، باید حداکثر قیمت پیشنهادی را در قیمت ضرب کرد.

برخی از کارگزاری ها به منظور جذب مشتری، بدون داشتن موجودی توسط سرمایه گذار و به نمایندگی از وی اقدام به خرید عرضه اولیه می کنند. این مورد یک نوع اعتبار دادن می باشد. در این شرایط کارگزار به سرمایه گذار چند روز فرصت می دهد تا نسبت به تسویه بدهیش اقدام کند. در صورتیکه هیچ بازار بدهی چه کاربردی دارد؟ اقدامی توسط مشتری صورت نگیرد، کارگزاری اقدام به فروش سهام و تسویه بدهی سرمایه گذار می کند.

چگونه از زمان عرضه اولیه مطلع شویم؟

سازمان بورس دو روز قبل از عرضه اولیه، زمان این عرضه را به سهامداران اعلام می کند. همچنین برخی از کارگزاری ها از طریق ایمیل یا پیامک عرضه اولیه را به اطلاع مشتریان خودشان می رسانند. توصیه می شود که سرمایه گذاران در این بازار بلافاصله بعد از مطلع شدن از عرضه اولیه اقدام به تامین موجودی کافی برای خرید این سهم کنند تا با مشکل مواجه نشوند.